| Terug naar Genre |
 |
|
 |
Rating: Great |
In 1962 verscheen een album dat de muzikale wereld op zijn kop zou zetten. Ray Charles, de keizer van soul en rhythm & blues, nam een onverwachte duik in het repertoire van country en western – een genre waar hij, als zwarte artiest in het gesegregeerde Amerika, op het eerste gezicht weinig te zoeken had. Maar wat hij ermee deed, was niets minder dan een revolutie.
Vanaf de allereerste noten van het album voel je dat hier iets bijzonders gebeurt. Ray Charles transformeert nummers als “Bye Bye Love” en “You Don’t Know Me” tot warme, soulvolle vertolkingen die hun oorspronkelijke context ver overstijgen. Hij maakt zich de muziek volledig eigen. Zijn stem is rauw, emotioneel en vol zeggingskracht – hij zingt alsof hij elk woord zelf heeft beleefd.
Wat dit album zo bijzonder maakt, is niet alleen de genreversmelting, maar de manier waarop Charles het doet. Hij omhelst de countrytraditie, maar injecteert het met zijn eigen muzikale vocabulaire: gospelkoortjes, jazzy blazers, strijkers die je niet verwacht bij een honky-tonkliedje. En het werkt. Elke track zindert van gevoel, van muzikaliteit, van lef.
“I Can’t Stop Loving You” groeide uit tot een wereldhit, maar is slechts het topje van de ijsberg. Ook in minder bekende nummers hoor je de finesse: de zorgvuldige arrangementen, de ruimte die de productie laat aan Charles’ stem en timing, de warme analoge klank van de originele opname. Luisteren naar dit album op vinyl is als een raam opendoen naar een andere tijd – maar dan een tijd die plots verrassend modern klinkt.
In 1980 bracht Wilton Felder zijn derde soloalbum uit, Inherit the Wind, een statement dat zowel muzikaal als emotioneel krachtig is. Als saxofonist en bassist van de legendarische The Crusaders bewees hij dat hij meer was dan een bandlid. Met dit album bevestigt hij zijn muzikale autonomie en artistieke visie. De plaat, uitgebracht op MCA Records, ademt jazz-funk met soulvolle grooves en een vleug erotiek in de melodie.
De titeltrack is de opener en bevat vocale bijdragen van Bobby Womack. Zijn stem geeft het nummer zowel een rauwe authenticiteit als een spirituele diepgang. Het is een song die blijft hangen. Met een lengte van meer dan zeven minuten ontvouwt het zich als een verhaal waarin je niet kunt ontsnappen aan de emotie. Een cover van Donny Hathaway’s “Someday We’ll All Be Free” volgt, opnieuw met Womack op vocals. Zijn vertolking voelt teder en hoopvol, een moment van serene reflectie tussen de grooves.
Instrumentaal verkent het album een scala aan stijlen. Felder schuift soepel tussen soulful grooves en jazzpatronen. In “Until the Morning Comes” en “L.A. Light” hoor je hem op zijn gemak navigeren door subtiele percussie, koele toetsen en blazersarrangementen, inclusief werk van Joe Sample en drummer Ndugu Chancler. “Insight”, met zijn meer uitgesproken funk, wordt gedragen door de zang van Wilton Felder Jr. en vormt zo een speels contrast met de meer ingetogen stukken.
Wat dit album onderscheidt, is de balans tussen improvisatie en structuur. Felder acteert als verteller zonder zichzelf te verliezen in virtuositeit. De productiesfeer is ontspannen maar doordacht: de instrumenten ademen; er is ruimte en adem in de arrangementen. Het is een jazz-funkplaat met soulmechaniek en rondingen.
In de context van zijn carrière staat Inherit the Wind midden in een periode waarin Felder zijn artieste reputatie verstevigde. Hij werkte nauw samen met The Crusaders-leden Joe Sample en Stix Hooper als producers en tekent zelf als bassist en saxofonist. Het album vertegenwoordigt daardoor een samenhangende artistieke onderneming, geen losse sessierecording.
Kritisch gezien oogstte het album waardering voor zijn coherente geluid en de aanwezigheid van Bobby Womack op sleutelmomenten. Aangeraden nummers als de titeltrack en de Hathaway-cover kenmerken zich door hun tijdloze kwaliteit.
De luisterervaring op vinyl valt op door de warme, analoge klank. De soms subtiele ruis, de zachte plop van de naald, de rijke resonantie van de bassen: dit is geen studioobject maar een fysieke ervaring. Felder’s sax lijkt een verlengstuk van het medium. Wat technisch minder perfect kan klinken dan digitale opnames, wint juist in authenticiteit en tastbare sfeer.
Een belangrijk aspect van dit album is ook de manier waarop het zijn tijd weerspiegelt. Begin jaren tachtig bevond jazz zich in een overgangsfase: traditionele vormen botsten met nieuwe invloeden uit funk, soul en pop. Felder koos geen partij maar bouwde bruggen. Zijn muziek sluit naadloos aan bij wat er toen speelde, zonder zijn eigen stijl te verliezen. In plaats van te kiezen voor complexe improvisaties of commerciële eenvoud, zoekt hij de ruimte daartussen op. Daardoor voelt het album tijdsgebonden én vrij.
De albumtitel zelf, Inherit the Wind, lijkt niet toevallig gekozen. Het suggereert een overdracht van waarden, van muzikale erfenis misschien, maar ook van ervaring. Felder had op dat moment al jarenlange sessie-ervaring en was bekend om zijn spel op zowel sax als bas. Die volwassenheid hoor je terug in elk detail. Of hij nu een riff speelt of een melodielijn uitstrekt over meerdere maten: het is altijd dienend, nooit pronkend. Hij vertrouwt op rust, op toon, op gevoel.
Het is die beheersing die het album zijn kracht geeft. Waar sommige soloprojecten verzanden in zelfverheerlijking, houdt Felder zijn koers strak maar open. Hij nodigt luisteraars uit, eerder dan ze te overweldigen. Zo ontstaat een album dat niet probeert te imponeren maar te communiceren.
Meer dan veertig jaar later klinkt Inherit the Wind nog altijd fris en inspirerend. De combinatie van jazz, soul, funk en gospelachtige warmte maakt het tot een herkenbare maar niet stereotype plaat. Felder leidt hier een muzikale dialoog waarin hij zowel zijn Crusaders-erfenis eert als een eigen weg inslaat.
Wie dit album herontdekt, merkt dat elk nummer een belofte draagt. Het overstijgt grenzen zonder clichés. Felder kijkt vooruit, maar houdt oog voor melodie en emotie. Inherit the Wind is een album waarin ervaring, souplesse en karakter samenkomen. Het is geen werk om eenvoudigweg te labelen, het is er één om te ervaren.
= Full Album Play List =
= Track List =
NL_NL
