Terug naar Genre |
![]() |
|
![]() |
Rating: Great |
Het is moeilijk om een debuut te bedenken dat meer woede oproept bij het groene leger van verraden Jam-fans dan Introducing The Style Council (1983). Hoewel The Style Council duidelijk was geboren uit “een haat voor de rockmythe en de rockcultuur” en door Weller en zijn nieuwe partner Mick Talbot was bedacht als een poging om de Small Faces en het Modern Jazz Quartet met elkaar te laten trouwen, was debuut 45 “Speak Like A Child” niet de radicale stap die velen hadden verwacht. Maar verzameld op Introducing…, verkrijgbaar als Europese import in de herfst van ’83, werd de omvang van Wellers transformatie duidelijk.
Dat is het duidelijkst op “Long Hot Summer”, een nummer dat smoorverliefd is op het weelderige, synthetische filigraan dat producers Jolley & Swain hadden gemaakt voor Imagination, en de eerste onmiskenbare geniale zet van Style Council. Terwijl vintage R&B en Motown misschien acceptabel waren voor de veeleisende mod revivalist, was “Long Hot Summer” schaamteloos eigentijds en maakte Weller aanspraak op de positie van blauwogige Soulboy nr. 1, vóór grootstedelijke club kids als Spandau Ballet of zelfs upstarts uit het thuisland als George Michael.
Imago is zo belangrijk (zoals je zou verwachten, als je jezelf “The Style Council” had genoemd), en het beeld dat op de hoes wordt geschetst is dat van een luie zomer in Parijs. De nummers “Long Hot Summer” en “The Paris Match” versterken dit, met Paul die een paar regels in het Frans zingt op de laatste. Long Hot Summer lijkt eeuwig door te gaan, maar toch, als het eindigt voel ik me altijd een beetje triest dat het is afgelopen. De hele lome melancholie van het nummer heeft een hypnotiserend effect (geholpen door de funky drum beats). Speak Like A Child is nog zo’n uitstekend nummer. Terwijl Mick’s Up een kort leuk nummer is (met Mick Talbot op piano, dat een pastiche lijkt te zijn van The InCrowd van Ramsey Lewis. (Er is hetzelfde enthousiasme van het publiek van, vermoedelijk, mods.) Het album werkt zo goed omdat Paul Weller toen nog jong was en vol ideeën zat (net als toen hij 6 jaar eerder In The City maakte). De frisheid was terug.
= Full Album Play List =
= Track List =