| Terug naar Genre |
 |
|
 |
Rating: Excellent |
Stelt u zich een wereld voor waarin elke Franse dansgroep onverbiddelijk slecht was; waar elke Air of Cassius of zelfs Phoenix nooit heeft bestaan omdat elke muzikant van eigen bodem en hongerig naar iemand als ATB (André Tanneberger) keek in plaats van naar St. Germain. Gelukkig is dit maar een stukje fictie. Want Ludovic Navarre creëerde zo’n heilig pseudoniem, met deep house, tetterende breaks en down-tempo attitudes die – in over-simplistische bewoordingen – zowat de hele Franse house beweging uitvonden die meer keren is overgestoken dan een Diana Ross imitator.
De vraag is, maakt de eerste zijn je ook goed? In navolging van de acid jazz en haar chin-stroking underground, lijken nummers als “Deep in It” of “Street Scene (4 Schazz)” verlegen met “ja” te antwoorden. Het is alleen het overwicht van een vreemd gevoel van een Fransman die Amerikaanse zwarte muziek na-aapt dat de meeste onrust begint te veroorzaken.
De losse jazzuitstapjes zoals “Sentimental Mood” hebben het emotionele gewicht van een naainaald en de keuze van blues samples (jaren voordat Moby zelfs maar op het idee kwam) voelt gekunsteld aan. Het album ademt dan wel de sfeer uit van een muzikant die een nieuwe genre-hybridisatie ontdekt, het bereikt gewoon niet helemaal de maturiteit van een uitgewerkt idee. Een mijlpaal album? Ja. Een album dat de lieflijkheid van een Air of de inventiviteit van een Etienne DeCrecy mist? Ook, ja. Boulevard is gezien als het “essentiële” Revolver of What’s Going On of Dig Your Own Hole stuk in de platencollecties van Franse housefans. Het is slechts een kleine vernedering dat de muziek zelf zelden zulke hoogten van zijn vergelijkingen bereikt.
= Full Album Play List =
= Track List =
