| Terug naar Genre | Biografie | Interview |
 |
|
 |
Rating: Excellent |
Met 1999 en vooral Purple Rain had Prince midden jaren tachtig wel definitief bewezen dat er maar één funkmeister was. Op zijn volgende plaat zette hij een stap verder en bewees hij meer te zijn dan een wel heel geil baasje. Sign ’O’ The Times maakte de staat van de wereld op, zonder ook maar een been van de dansvloer te zetten.
Zijn negende plaat in evenveel jaar was het, en het was tijd voor de volgende stap. Nadat Prince op albums als Parade, Purple Rain en Around The World In One Day had getoond van zowat alle markten thuis te zijn — of het nu synthpop, rock of pure rauwe funk was —, mocht het nu wat dieper gaan. Het jaar was immers 1987 en wat Prince zag, stond hem niet aan.
In het kale titelnummer somt hij het gewoon op: Aids. Drugs. Ganggeweld. “Sign ’O’ The Times” is het soort openingstrack dat je meteen bij je nekvel grijpt en de plaat intrekt: bezwerend, dwingend, intens; een akelige State Of The Nation, een “What’s Going On?” voor de kille eighties. De opsomming slaat om in vertwijfeling: “But if a night falls, and a bomb falls, will anybody see the dawn?”. En toch is er maar één mogelijk antwoord: leven. “Let’s fall in love, get married, have a baby”. De mens gaat door, luctor et emergo: ik worstel en kom boven.
Meer dan een droog oplijsten van wat er mis is met de wereld, is dat immers de boodschap van Sign ’O’ The Times: we kunnen maar beter feestend ten onder gaan. “Play In The Sunshine”, zoals Prince dat zwaarmoedige openingsstatement meteen countert. Dit is het einde van de jaren tachtig op muziek gezet: het was eigenlijk al lang duidelijk dat de wereld naar de haaien ging. Als je maar hard genoeg feestte, kon je nog even doen alsof je neus bloedde.
En dus gaat het na de droge minimalistische funk van die binnenkomer naar een uitbarsting van synths. Want als Prince vooraf had getoond elk genre aan te kunnen, dan is het nu tijd om te bewijzen dat hij overal de beste in is. Ook in aanstekelijke hitparadepop als “Starfish & Coffee” dus, maar net zo goed in Parliamentfunk als “Housequake”, met zijn hilarisch “shut up, already! Damn!”. Nog harder? Luister dan naar het Nine Inch Nails voorafschaduwende “It”, vijf minuten en tien seconden pure seksuele frustratie, of het machinale “Hot Thing”. Een trage, graag? Prince serveert u de soulvolle plakker “Slow Love” of het episch openbloeiende “The Cross”.
En dan was Sign ’O’ The Times eigenlijk maar een zijstap van wat Prince écht voor ogen had: een driedubbel album dat hij onder de naam Camille zou uitbrengen en waarop hij met falset zou zingen. Na de tegenvallende verkoop van Parade gingen de maatpakken bij Warner Brothers echter aan het zweten en slechts een handvol nummers schopten het tot op de uiteindelijke dubbelaar die hij wél mocht maken. Ze zijn niet van de minsten. Het zijn gekken die stil blijven staan op “U Got The Look” of “Strange Relationship”; extreem dansbare en robotische, elektronische nummers.
Denk maar aan de feestjam die “It’s Gonna Be A Beautiful Night” is. Mindere stervelingen zouden zo’n nummer gebruiken als niets ontziende binnenkomer, Prince begraaft het nummer ergens helemaal achteraan, als uitwuiver, net voor “Adore”. Alsof het feest pas zal beginnen als de plaat gedaan is. Prince heeft gesproken, laat het dansen nu beginnen. En laten we doen alsof er niets telt, behalve vanavond.
Met Sign ’O’ The Times had Prince al zijn kaarten op tafel gelegd. Wat daarna volgde kon niet anders dan ontgoochelen. Niet dat er geen lappen genialiteit te horen zijn op latere platen, maar een definitief statement als dit kwam er niet meer van. Het is de tragiek van de topsporter: eenmaal de top is bereikt, kan het alleen maar bergaf. En dat duurt bij Prince ondertussen al heel lang, met veel dalen en af en toe wat piekjes. Tegenwoordig verkoopt Prince zijn platen enkel nog via zijn website. Genoeg om vanuit die marge zijn fanbase te bereiken die hem dan één weekje aan de top van de charts koopt. De tijd dat de kleine ongenaakbaar over de muziekwereld heerste, ligt echter lang achter ons. U hoeft van ons dan ook niet per se Princeplaten in huis te hebben. Maar wel Sign ’O’ The Times.
= Full Album Play List =
= Track List =
