| Terug naar Genre |
 |
|
 |
Rating: Excellent |
Nina Simone’s debuutalbum, Little Girl Blue, uitgebracht in 1959, is een werk dat zich diep in het collectieve bewustzijn van jazz- en bluesliefhebbers heeft gegrift. Het is een plaat die zowel de rauwe emotie van Simone’s stem als haar virtuositeit op de piano onthult, en die de luisteraar een glimp geeft van de grootheid die zou volgen in haar latere carrière.
De magie van Little Girl Blue ligt niet alleen in de muziek zelf, maar ook in de omstandigheden waarin het werd opgenomen. Simone, geboren als Eunice Kathleen Waymon in Tryon, North Carolina, had een moeilijke jeugd achter de rug. Ze was het zesde kind in een arm gezin, en haar uitzonderlijke muzikale talenten werden al op jonge leeftijd herkend. Toch werd haar pad niet bepaald door voorspelbare successen. Haar droom om concertpianiste te worden aan het Curtis Institute of Music werd geblokkeerd door de raciale vooroordelen van die tijd. In plaats van zich daardoor te laten ontmoedigen, begon ze in clubs te spelen, waarbij ze haar klassieke training combineerde met jazz, blues en gospelinvloeden. Little Girl Blue is het resultaat van die unieke mix van invloeden, een album dat zowel hartverscheurend als elegant is.
Een bijzondere anekdote over de opname van dit album speelt zich af in de nachtelijke uren in een studio in New York. Simone, toen nog grotendeels onbekend, had geen idee hoe groot haar impact zou worden. Ze had de afspraak gemaakt om het album op te nemen tegen een eenmalige vergoeding van slechts $3.000, zonder te beseffen dat ze daarmee afstand deed van de rechten op haar werk. Dit zakelijke vergrijp zou haar jarenlang achtervolgen, maar op dat moment ging het haar puur om de muziek.
Tijdens een van de opnamesessies liep een technicus onverwacht de studio binnen met een vraag over een microfoonopstelling. Simone zat op dat moment aan de piano en speelde de eerste maten van wat later de titelsong van het album zou worden. Hij bleef versteld staan en luisterde ademloos toe, zich niet bewust van de opname die liep. Wat de technicus later beschreef als “de stilte in de kamer die met elke noot werd gevuld”, werd uiteindelijk de sfeerbepalende essentie van de plaat. Het was een moment waarop Simone’s unieke talent onmiskenbaar tot uiting kwam: haar vermogen om een ruimte te vullen met de intensiteit van haar emoties, ongeacht wie er toevallig aanwezig was.
Een van de meest opvallende elementen van Little Girl Blue is hoe Simone zowel als vocalist als pianist schittert. Haar stem, met zijn kenmerkende diepe en soulvolle timbre, heeft de kracht om een breed scala aan emoties over te brengen. Maar het is haar pianospel dat vaak evenveel aandacht verdient. Simone’s klassieke achtergrond sijpelt door in haar techniek en haar vermogen om met nuance en precisie te spelen. De openingstrack, bijvoorbeeld, toont haar beheersing van timing en dynamiek, waarbij elke noot doelbewust lijkt geplaatst.
Hoewel het album doordrenkt is van melancholie, is er ook een diep gevoel van schoonheid en trots in te vinden. Simone weet hoe ze verhalen moet vertellen, niet alleen met haar stem, maar ook met haar interpretatie van de melodie en harmonie. Ze is niet zomaar een uitvoerder; ze is een verteller die elke noot betekenis geeft. Dit is het soort album dat je bij de keel grijpt, je dwingt om stil te staan en te luisteren. Zelfs als de teksten niet direct tot je spreken, doet de muziek dat zeker wel.
In de decennia na de release van Little Girl Blue heeft het album zijn plaats in de muziekgeschiedenis behouden. Het is een document van een artiest op het kruispunt van belofte en prestatie, een blik op de rauwe potentie die Simone zou ontwikkelen in haar latere werk. Maar het is ook een op zichzelf staand meesterwerk, een album dat blijft resoneren met luisteraars over de hele wereld.
Wanneer je de plaat beluistert, kun je je bijna voorstellen hoe Simone daar zat in die studio, wellicht een beetje nerveus, misschien zelfs een beetje boos over de tegenslagen in haar leven. Maar zodra ze begon te spelen, verdween alles behalve de muziek. Het is deze intense toewijding en puurheid die Little Girl Blue zo tijdloos maakt. Nina Simone’s debuut is niet alleen een verzameling liedjes; het is een venster naar haar ziel, een uitnodiging om een glimp op te vangen van een van de grootste artiesten van de twintigste eeuw.
= Full Album Play List =
= Track List =
