| Terug naar Genre | Interview |
 |
|
 |
Rating: Excellent |
Zanger en liedjesschrijver Michael Kiwanuka is geliefd bij progressieve muziekfans in zijn geboorteland Groot-Brittannië. Hij werd genomineerd voor de Mercury Prize voor zijn vorige albums (Home Again en Love & Hate) en kreeg ook een Brit Prize nominatie voor het laatste. Verder werd zijn nummer “Cold Little Heart” een soort internationale indie hit nadat het werd gekozen als het themalied voor HBO’s sterrenreeks Big Little Lies.
Geboren als Oegandese ouders die tijdens het schrikbewind van Idi Amin vluchtten en zich in Muswell Hill vestigden, heeft Kiwanuka moeten vechten om zijn identiteit in de voorhoede van de cultuur te houden; talrijke platenbazen probeerden hem ertoe te brengen zijn geboortenaam te laten vallen voor een naam die gemakkelijker te verkopen was, wat resulteerde in zo’n crisis van zelfvertrouwen dat hij een eerder album, Night Songs genaamd, dat werd opgenomen als eerste opvolger van Home Again, in de ijskast zette zodat hij kon beslissen of hij wel door wilde gaan met zijn muzikale roeping.
Dit derde album draagt zijn zelf-titeling als een eremedaille, een verklaring van wie Michael Kiwanuka als artiest en individu is. Dit 13 nummers tellende album is opnieuw geproduceerd door Danger Mouse en Inflo en is een dappere, kleurrijke verzameling die een uitzonderlijk goed afgerond auditief portret geeft van Kiwanuka’s enorme en diverse talent. Als je een genre zou moeten kiezen voor deze release, zou de term “21e eeuwse psychedelische soul” beter passen dan iets anders.
Het openingsnummer, “You Ain’t the Problem”, draagt de inspiratie van Curtis Mayfield in zich met zijn rave-up refrein, terwijl “Rolling” de sweeping soul en de galmende gitaarpsychedelica van Arthur Lee en Love samenbrengt. “Hero,” althans in het begin, is een spookachtige, akoestisch gedreven folk ballad: “I won’t change my name/No matter what they call me.” Het verandert van een eerste-persoons manifest in een trippy maar directe folk-rock hommage aan Fred Hampton, de overleden voorzitter van de Chicago chapter van de Black Panther Party, die werd neergeschoten door de stadspolitie terwijl hij sliep. “This Kind of Love” is misschien wel het eerste nummer dat de volkse, funky soul van Bill Withers combineert met Terry Callier’s eigenzinnige, jazz-achtige kijk op het genre. “Hard to Say Goodbye” is een vlechtwerk van exotisch aandoende, zachte strijkers; Pink Floyd-achtige gitaar- en effectensfeer; en de verfijnde soul van Stevie Wonder rond Talking Book.
Tekstueel toont het album Kiwanuka op zijn kwetsbaarst en scherpst (geen geringe prestatie). De dramatische aard van zijn songwriting wordt aan de luisteraars geschonken in pakkende oorwormen, avontuurlijke texturale intermezzo’s, provocerende teksten, en door een ambitieus melodisch palet. Hoe goed Love & Hate ook was — al zijn lofbetuigingen waardig — Kiwanuka steekt er met kop en schouders bovenuit als een complexe, communicatieve, poëtische en soms zelfs diepgaande verzameling die zijn hart op zijn mouw draagt en zijn raffinement in zijn grooves.
= Full Album Play List =
= Track List =
