| Terug naar Genre | Interview |
 |
|
 |
Rating: Excellent |
Tijdens het luisteren op Spotify van mijn aangeboden playlist ‘Discover Weekly’ kwam ik Macy Gray tegen met een nummer van het album ‘Stripped’. Ik ken haar al als Neo Soul zangeres maar had haar nog nooit op een jazz album gehoord. De zoektocht begon en kwam erachter dat Gray zeker geen onbekende is in de jazz, want ze werkte samen met saxofonist David Murray aan een reeks projecten, en ze beschouwt zichzelf als een jazz-zangeres.
Opgenomen voor Chesky in het kader van de Binaural+ serie van het label. Deze sessie, Macy Gray’s negende studioalbum, werd opgevangen door een enkele microfoon in een kerk in Brooklyn. Bijgestaan door een kwartet met trompettist Wallace Roney, drummer Ari Hoenig, bassist Daryl Johns en gitarist Russell Malone, is het een natuurlijke richting voor Gray, want ze begon in jazzbands en gaf haar eigen draai aan klassiekers, en heeft in haar hele carrière jazzvocalisten als invloeden genoemd.
Naast twee originelen en evenveel covers, herneemt Gray haar eigen werk. “I Try” en “Slowly” worden omgetoverd tot rustige rumbles, terwijl “Sweet Baby” een Bo Diddley beat make-over krijgt. Ze grijpt zelfs terug naar Metallica’s “Nothing Else Matters”, geleid door Johns’ bas, die afwisselend stottert en paradeert. Bob Marley’s “Redemption Song”, dat Gray al sinds orkaan Katrina (zo niet eerder) ten gehore brengt, wordt plechtig en als een wiegeliedje voorgedragen. De afsluiter, het enige nummer dat Gray en de band samen schreven, is een lieflijke ballad waarin Roney en, nou ja, de suggestieve woordspelingen van de zanger goed tot hun recht komen.
Dit alles is het best te horen in een late-night setting. Het volume van Gray’s raspende stem komt zelden boven het niveau van een intieme conversatie uit — soms klinkt ze een beetje in de verte — en de groep speelt alsof ze probeert een dommelende parochiaan niet te storen. Ondanks alle nadruk op het verleden, klinkt Stripped als een stap voorwaarts.
= Full Album Play List =
= Track List =
