| Terug naar Genre |
 |
|
 |
Rating: Excellent |
Hoewel nooit formeel ondertekend, werd een mondelinge overeenkomst tussen John Coltrane en Blue Note Records oprichter Alfred Lion wel degelijk nagekomen op Blue Train — Coltrane’s enige collectie platen als hoofdartiest voor het eerbiedwaardige label. De schijf zit boordevol sonisch bewijs van Coltrane’s aangeboren leiderschapscapaciteiten. Hij pakt niet alleen de nummers aan, maar vindt zichzelf tegelijkertijd ook opnieuw uit als een veelzijdig vertolker van zowel hard bop als gevoelige balladry — en raakt alle vormen daartussen aan.
De bezetting op Blue Train is misschien wel net zo indrukwekkend als wat ze spelen. Naast Coltrane (tenorsax) spelen Lee Morgan (trompet), Curtis Fuller (trombone), Kenny Drew (piano), Paul Chambers (bas), en Philly Joe Jones (drums). De drievoudige blazersarrangementen zorgen voor een extra sonische dichtheid die een uniek handelsmerk blijft van zowel deze band als dit album.
Van bijzonder belang is de gelijkmatig klinkende trombone van Fuller, die zowel in het titelnummer als in het frenetieke “Moments Notice” lekker beukt. Andere solo’s zijn de subtiel ingetogen riffs van Paul Chambers op “Blue Train” en de hoge energie en impact van de bijdragen van Lee Morgan en Kenny Drew tijdens “Locomotion”. De track bevat ook enkele korte maar vitale bijdragen van Philly Joe Jones — wiens inspanningen op de hele plaat tot zijn persoonlijke beste behoren. Van de vijf kanten waaruit de originele Blue Train bestaat, is de Jerome Kern/Johnny Mercer ballade “I’m Old Fashioned” de enige standaard; in termen van onvervalst sentiment, is deze versie misschien wel onaantastbaar. Fuller’s rijke tonen en Drew’s smaakvol uitgevoerde solo’s wikkelen zich zuiver rond Jones’ gestaag lome ritmes.
Blue Train kan zonder twijfel gerekend worden tot de belangrijkste en meest invloedrijke nummers, niet alleen uit John Coltrane’s carrière, maar ook uit het hele genre van de jazzmuziek.
= Full Album Play List =
= Track List =
