| Terug naar Genre |
 |
|
 |
Rating: Excellent |
De lijst met redenen waarom Jamiroquai’s debuut uit 1993 nog steeds zo belangrijk is, zou de goofy hoeden kunnen vullen die frontman Jay Kay beroemd heeft gemaakt. Emergency On Planet Earth voelt precies zo aan, zelfs 30 jaar na de eerste release. Krachtige teksten met een focus op de wereldpolitiek worden door een vlaag van gigantische arrangementen geslingerd die de soul van de jaren ’70 samensmelten met jazzy psychedelica. Het herbeluisteren van een album als dit is zowel stimulerend als teleurstellend tegelijk. De overweldigende arrangementen en krachtige zang vullen de kamer met kleur, terwijl deze nummers draaien om de smeekbedes van zanger Jay Kay om hulp bij het begrijpen van de wereld om hem heen. Zelfs drie decennia later zijn de problemen die op Emergency On Planet Earth worden besproken nog even relevant als altijd, en de muziek die Jamiroquai’s zorgen overbrengt is net zo levendig en verfrissend als de eerste keer dat je de kleine mascotte die de hoes siert tegenkwam.
Net als het album begon alles met de knallende single “When You Gonna Learn?”. Dit nummer bezorgde Jay Kay zijn major label deal met Sony, die het album uitbracht op 14 juni 1993. De single was door Kay zelf gemaakt samen met zijn toenmalige producer. Toen Kay eenmaal klaar was met het nummer, kreeg zijn producer het in handen en veranderde het geluid en de structuur om te passen in een modernere blauwdruk. Woedend veranderde Kay het nummer snel terug. Deze woordenwisseling maakte niet alleen een schijnbaar einde aan Kay’s relatie met deze producer, maar wakkerde ook een lont diep in de artiest aan die zou ontploffen in de band waar we vandaag de dag van houden. Kay zorgde ervoor dat er een live band werd opgericht om zijn unieke visie op muziek goed te kunnen uitvoeren. De band werd snel gevormd en Kay werd eerst vergezeld door didgeridoo speler Wallis Buchanan, bassist Stuart Zender en toetsenist Toby Smith (die je ook kunt bedanken voor de strijkersarrangementen op de LP). De rest van de band werd ingevuld door drummer Nick Van Gelder en een lange lijst van bijdragende muzikanten. Nu Jamiroquai op volle toeren draaide, wilde Kay zijn band aan het werk zetten.
Emergency On Planet Earth wordt gevoed door Jay Kay’s verwarring met de wereld om hem heen. Onze held bevindt zich in een wereld van politieke en sociale onrust. Tijdens het opnameproces was de Koude Oorlog net voorbij en de nieuwszenders presenteerden niets anders dan de gruwelen van de oorlog voor ons kijkplezier, net als de rest van de wereld. Hij besloot een album te maken dat niet alleen deze kwesties direct voor ons allen plaatste, maar ook een klinkende wrok tegen de machthebbers uitstraalde door een acid jazzband het licht te laten schijnen op deze alarmerende realiteiten. Het eerder genoemde “When You Gonna Learn?” vraagt zich af waarom de geschiedenis altijd een manier vindt om zichzelf te herhalen, ondanks de lessen die zijn geleerd uit het verleden, terwijl “Revolution 1993” precies uitlegt waarom deze nummers zijn opgebouwd rond onmiddellijke verandering. “Well it’s hard times, white lines, kids of nine getting down with gun crime” drukt schaamteloos zijn mening uit over de wapenproblematiek waarbij het nummer onvermijdelijk oproept tot een verandering in de waargenomen patronen. Met een botheid die onmiskenbaar is, creëerde Jamiroquai een protestalbum dat de normen overtreft en ons niet alleen liet kennismaken met de hyperbewuste songwriting van de band, maar ook hun unieke kijk op funk en jazz verwelkomde in een wereld die in brand stond.
Er zijn maar weinig dingen die in de buurt komen van het horen van de eerste noten van Emergency On Planet Earth. Dat subtiele drumpatroon en de zang verwelkomen je in de wondere wereld van Jamiroquai’s productie, een fusie van acid jazz en funk die net zoveel leent van de gouden eeuw van de soul als van de politieke noodzaak van punk. Het album staat bol van weelderige melodieën en velden vol blazers die zich in extase vermengen en een sonische richting creëren die je naar een plek wijst die je nog nooit hebt verkend. Het instrumentale reliëf “Music of the Mind” halverwege het album biedt ons een korte ontsnapping aan de echte problemen die de LP voortstuwen, terwijl het ook een verbluffend voorbeeld is van de invloed die jazz uit het verleden op Jamiroquai heeft gehad. Van de soepele funk van “If I Like It, I Do It” tot de gruizige didgeridoo outro “Didgin’ Out”, Emergency On Planet Earth put uit alle hoeken van de wereld die het probeert te redden om de uitgestrekte instrumentals te vinden die het album tot zijn tijdloze status verheffen.
Zelfs 31 jaar na dato klinkt Jamiroquai’s debuutalbum nog alsof het gisteren is uitgekomen. Ondanks het hartverscheurende besef dat er sinds de release niet veel veranderd is, is Emergency On Planet Earth een album dat generaties lang ontelbare keren gedraaid kan worden. Van de teksten die ivoren torens in vuur en vlam zetten tot de wolk van ongekend muzikantschap die het sonische palet vormgeeft, is het een toonbeeld van innovatie die zijn moraal uit een anarchistische geestesgesteldheid tilt. In de 10 nummers die samen Emergency On Planet Earth vormen, neemt Jamiroquai je mee door de hardste waarheden terwijl het de klap verzacht met grillige arrangementen die een onvergetelijke juxtapositie creëren van onze wildste fantasieën en onze donkerste realiteit.
= Full Album Play List =
= Track List =
