| Terug naar Genre | Interview |
 |
|
 |
Rating: Excellent |
Een groot deel van de pers rond de release van Sleep Through the Static verhaalde over Jack Johnsons bewering dat hij al zijn peppy popdeuntjes aan de Curious George soundtrack had gegeven en hoe dat, gecombineerd met persoonlijke verliezen — waaronder de dood van zijn neef Danny Riley, aan wie het album is opgedragen — de surfende singer/songwriter naar donkerder terrein leidde voor zijn vijfde album.
Tot op zekere hoogte is dat allemaal waar, want het album opent met een atypisch grimmig, stemmig nummer in “All at Once” en er liggen enkele donkere sentimenten op de loer in de 14 nummers die hier staan, maar je moet goed luisteren om het verdriet te vinden dat door sommige woorden stroomt. Heel goed luisteren, eigenlijk, want Johnson’s zandgeborstelde, zachte stem eist geen aandacht op. Zijn stem sust en kalmeert, dus het vergt geconcentreerde inspanning om voorbij zijn toon te horen en te horen wat hij eigenlijk zegt.
Aan de andere kant is de betekenis van Johnsons muziek niet zo belangrijk als de zachte stemming, een gevoel dat hij op al zijn albums heeft weten te behouden en dat hier niet verandert. Johnson gebruikt op Sleep Through the Static misschien meer elektrische gitaren dan akoestische, maar hij tokkelt ze als akoestische gitaren en zijn algemene esthetiek is helemaal niet veranderd: hij is nog steeds een relaxte vent die liedjes zingt die zo gemakkelijk rollen dat ze naar de achtergrond glijden.
= Full Album Play List =
= Track List =
