| Terug naar Genre |
 |
|
 |
Rating: Great |
Hank Crawford was een van de eerste artiesten die door Creed Taylor werd getekend voor het Kudu-label. In de periode (1971-1978) dat hij opnam voor het label kreeg hij hevige kritiek te verduren, omdat hij ervan werd beschuldigd mellow en commerciële albums te maken. Aan de andere kant bereikte Hank een nieuw niveau van populariteit tijdens zijn Kudu-jaren. Sommige van de acht albums die hij maakte voor het label verkochten meer dan 100.000 exemplaren zonder enige promotie. En zijn Kudu-debuut Help Me Make It Through The Night was de eerste stap in dit proces van ongekende roem. Het is echt een cultalbum voor veel saxofonisten – waaronder David Sanborn, Hanks beroemdste fan en discipel!
Bernie Ross Crawford, geboren op 21 december 1934 in Memphis, Tennessee, blijft een van de meest onderscheidende altsaxofonisten uit de muziekgeschiedenis. Hij begon op zijn negende piano te studeren en speelde al snel voor zijn kerkkoor. Als tiener begon hij altsax te spelen in zijn high school band, beïnvloed door Johnny Hodges, Charlie Parker, Louis Jordan en Earl Bostic. Op school ging hij om met Phineas Newborn Jr., Booker Little, George Coleman en Harold Mabern. Hoewel hun naschoolse uren werden besteed aan het bestuderen van bebop, zetten ze hun professionele tanden in de blues.
Nog voor hij zijn middelbare school had afgemaakt, speelde Crawford in bands onder leiding van Ben Branch, Tuff Green en Ike Turner, en speelde hij in de achtergrond van B.B. King, Bobby Bland en Junior Parker in verschillende zalen in Memphis. In 1953 ging hij naar het Tennessee State College in Nashville, waar hij zijn arrangeervaardigheden ontwikkelde als leider van de dansband van de school.
Zijn grote doorbraak kwam in 1958, toen Ray Charles in Nashville langskwam. Baritonsaxofonist Leroy Cooper had de band net verlaten en Charles bood Crawford het baritonkoor aan. In 1959, toen Cooper terugkeerde, stapte Crawford over op altsax. Twee jaar later breidde Charles uit tot een volledige bigband en benoemde Crawford tot muzikaal directeur. Tegen de tijd dat Crawford Charles in 1963 verliet om zijn eigen zevenkoppige combo te vormen, had hij zich al gevestigd met verschillende solo-albums op Atlantic, waarvoor hij in totaal twaalf albums zou maken.
Hank Crawford werd in 1971 gecontracteerd bij CTI/Kudu en verscheen op Johnny Hammond’s Breakout (opgenomen in juni 1971), het eerste album dat werd uitgebracht door de nieuwe dochtermaatschappij van CTI. Al snel werd hij gebeld door Creed, in augustus, om te werken aan zijn debuut soloalbum voor het label. Maar hij kon niet aanwezig zijn bij de tweede opnamesessie, die gepland stond voor september, en de beroemde producer bood Grover Washington, Jr. (die was ingehuurd als een van de leden van de blazerssectie die was samengesteld voor Crawford’s album) de kans om de sessie te leiden. Het resultaat was het Inner City Blues album, dat Grover’s enorm succesvolle solocarrière lanceerde.
Crawfords eerste officiële live optreden als CTI/Kudu-artiest was op 18 juli 1971, in het gedenkwaardige California Concert album, live opgenomen in het Hollywood Palladium. Maar hoewel hij in verschillende nummers meespeelde, werd zijn belangrijkste solo-optreden, een prachtige vertolking van Never Can Say Goodbye (een van de nummers die hij had opgenomen voor Johnny Hammond’s Breakout), niet opgenomen in de originele 2-LP set en bleef tot op heden onuitgebracht.
Een maand later ging Hank Crawford eindelijk naar Van Gelder’s Studio in New Jersey om te beginnen met de opnames van het Help Me Make it Through the Night album. Vanaf de eerste sessie die ze in augustus deden, besloot Creed Taylor echter om slechts één track te gebruiken, een nummer gecomponeerd en gearrangeerd door Alfred Pee Wee Ellis met een sterke kopersectie op de achtergrond. Zoals eerder verteld, kwam Hank niet opdagen voor de sessie in september. Toen, in januari 1972, besloot Creed om het album af te maken in een compleet andere muzikale richting, door andere muzikanten uit te nodigen (Cornell Dupree en Bernard Purdie werden opgeroepen om Eric Gale en Idris Muhammad te vervangen), en Don Sebesky uit te nodigen om de strijkersarrangementen te schrijven.
Behalve Pee Wee Ellis’ Ham en Crawfords eigen Uncle Funky (later omgedoopt tot Bowl Full O’Blues op het CTI Summer Jazz At The Hollywood Bowl concert, opgenomen op 30 juli 1972, maar pas uitgebracht in 1977), zijn alle andere nummers popfavorieten. Het titelnummer, een nummer van het titelloze debuutalbum van countryzanger en toekomstige Hollywoodster Kris Kristofferson uit 1970, was ook al een Top 10 pophit dankzij een opname van zangeres Sammi Smith. Crawford transformeert die erotische ballade in een springerig funky-soulstuk, met geïnspireerde optredens van Cornell Dupree op gitaar en van wijlen Richard Tee, die orgel speelt in zijn onmiskenbare stijl.
De afdeling ballades bevat de vreedzame hymne Imagine van John Lennon, het filmthema Brian’s Song van Michel Legrand (met de ondertitel The Hands of Time nadat het echtpaar Alan & Marilyn Bergman de tekst toevoegde) en de titelsong van Frank Sinatra’s eerste 12-inch LP voor Capitol, In the Wee Small Hours of the Morning, gearrangeerd door Nelson Riddle in 1954 en onlangs herontdekt door pop (Carly Simon) en jazz (Keith Jarrett) zwaargewichten.
Plus: soulvolle vertolkingen van hits van Carole King (Go Away Littlle Girl, een juweeltje uit haar creatieve hoogtijdagen in samenwerking met Gerry Goffin, destijds Carole’s echtgenoot) en Ray Charles (The Sun Died, aka Il Est Mort Le Soleil, een favoriet bij jazz-zangeressen sinds ze in 1969 door Betty Carter werd gecoverd en in 1993 door Shirley Horn opnieuw werd opgenomen op haar eerbetoon aan Charles, Light Out of Darkness).
Op het hele album zijn er veel details om van te genieten: de pittige groove van drummer Bernard Pretty Purdie op Go Away Little Girl, het subtiele commentaar van vibrafonist Phil Kraus op In the Wee Small Hours, Cornell Dupree’s bluesy gitaarsolo op Uncle Funky, Margaret Ross’ verfijnde harpversieringen op Brian’s Song. Maar bovenal Crawfords ontroerende geluid, versmolten met Sebesky’s gevoelige arrangementen. Romantische soulmuziek op zijn best, die laat horen waarom David Sanborn, die Crawford verafgoodt als zijn belangrijkste invloed, zo dol is op Help Me Make It Through the Night!
= Full Album Play List =
= Track List =
