| Terug naar Genre |
 |
|
 |
Rating: Good |
Het lijkt erop dat elke Amerikaanse jazzmuzikant zich wel eens verdiept in de muziek van Afrika en Brazilië. George Duke had al interesse getoond in Braziliaanse muziek en nam het beroemde “Maria Tres Filhos” van Milton Nascimento al in 1974 op (op Faces In Reflection). Maar A Brazilian Love Affair is iets heel anders: een fusie van Amerikaanse jazz/funk en Braziliaanse jazz/pop die Duke’s liefdesaffaire met het land en zijn muziek completeert.
Duke zinspeelt er in de albumteksten op dat hij eindelijk de “middelen” (d.w.z. het geld) had om deze plaat te maken en uit zijn verwijzing naar deze plaat als een “labor of love” kunnen we afleiden dat hij niet verwachtte zijn geld terug te krijgen. Het album scoorde niet bijzonder goed in de VS, in ieder geval niet zo goed als zijn eerdere funkalbums, maar luisteraars kregen zeker waar voor hun geld. Duke eigent zich niet zomaar Braziliaanse pop toe voor zijn eigen funky ontwerpen, maar zoekt een middenweg tussen de twee. Dat gezegd hebbende, lijkt Duke het niet te kunnen laten om een paar radiovriendelijke funknummers aan de mix toe te voegen om zich in te dekken.
Het openingsnummer “Brazilian Love Affair” is zo’n commercieel kussen. Het is gekozen als single voor het album en bestaat in wezen uit Duke’s funkband aangevuld met Braziliaanse percussie (met dank aan Airto Moreira). Je krijgt een gevoel voor de Braziliaanse stromingen die gaan komen, maar je krijgt ook een funky bassolo van Byron Miller en een bekende Rhodes-solo van Duke op de fade.
“Summer Breezin'” is waar het album zijn hoogtepunt bereikt, waarbij Braziliaanse en Amerikaanse funk/disco muziek worden vermengd tot iets unieks en geweldigs. Lynn Davis en Josie James doen het geweldig met de achtergrondzang (het is jammer dat ze niet vaker zijn gebruikt op deze sessies) en het hele stuk waait voorbij als een koele bries. Duke voegt ook een geweldige trombonesolo toe aan het arrangement, met dank aan Bill Reichenbach.
“Cravo e Canela” is het eerste van twee nummers van Milton Nascimento met de artiest zelf op zang en gitaar, en dit leunt veel dichter aan bij traditionele Braziliaanse muziek. Duke’s bijdrage aan deze en de afsluitende Nascimento track, “Ao Que Vai Nascer” (wat ruwweg vertaald zou kunnen worden als “Aan hen die nog geboren moeten worden”), zijn minimaal. Ik vermoed dat Duke’s lichte hand voortkomt uit het feit dat je perfectie niet kunt verbeteren. Hoezeer dit ook Duke’s project is, Nascimento is de ster van dit album. (Hij was natuurlijk al een gevestigde ster in Brazilië.) Het beklijvende “Ao Que Vai Nascer” zal de luisteraar nog lang na het album bijblijven.
Na een kort pianostuk dat blijkbaar op een ochtend tijdens de sessies werd gecomponeerd, wordt Duke vergezeld door Flora Purim en een volledig Braziliaanse band voor het heerlijke “Brazilian Sugar”. Dit en “Summer Breezin'” zijn waarschijnlijk de beste vertegenwoordigers van de fusion waar Duke naar streefde, hoewel “Up From The Sea It Arose And Ate Rio In One Swift Bite” een eervolle vermelding krijgt voor de vurige elektrische gitaarsolo van Roland Bautista.
“Sugar Loaf Mountain” en “Love Reborn” passen daarentegen meer in de categorie “geïnspireerd door Brazilië”. Ze bevatten Duke’s funkband en zouden niet geheel onverwacht zijn op een typische George Duke plaat uit deze periode, behalve misschien de woordeloze zangstijl die Duke gebruikt op “Love Reborn”. Wanneer de band wordt vergezeld door een andere Braziliaanse zangeres, Simone, op “I Need You Now,” verschuift de balans weer naar het midden.
= Full Album Play List =
= Track List =
