| Terug naar Genre |
 |
|
 |
Rating: Excellent |
Na drie A&M-albums eind jaren 60 met meesterbrein Creed Taylor voorafgaand aan de oprichting van CTI Records, sloeg gitarist George Benson in 1971 toe met twee CTI-debuten, die een paar maanden na elkaar werden uitgebracht. Beyond the Blue Horizon was dichter bij zijn A&M opnames, teruggrijpend op zijn indrukwekkende Columbia Records twee-punch uit 1966, It’s Uptown en The George Benson Cookbook, hoewel de virtuoze, met soul doordrenkte gitarist duidelijk aan het evolueren was als speler en volwassen aan het worden was tot iemand wiens vuurvlam, virtuoze neigingen verfrissend in balans kwamen met een grotere volwassenheid en terughoudendheid.
White Rabbit was (en blijft) een anomalie in Bensons wonderbaarlijke catalogus, met zijn zware orkestratie door CTI-regular Don Sebesky. Het is ook het album waarop Earl Klugh – een gitarist die, in het bijzijn van Charlie Byrd en Laurindo Almeida, de nylonsnaar naar het rijk van de lichte funk en soul bracht – voor het eerst werd gekoppeld aan de elektrische Benson. De samenwerking zou nog een paar jaar duren tot het meer uitgesproken groove-centrische Body Talk (CTI, 1973), dat de voorbode was van Bensons explosieve groei naar het sterrendom met zijn overstap naar Warner Bros. en de megahit Breezin’ uit 1976.
Ondanks wat echt gedateerd materiaal – met name het titelnummer, een overdreven blik op de met drugs doordrenkte hitsingle van Jefferson Airplane uit 1967 – overstijgt Benson dit alles met briljant spel, zelfs als “White Rabbit” zich probeert te ontworstelen aan Sebesky’s overheersende bolero-achtige arrangement. Herbie Hancock zorgt ook voor een energieke elektrische pianosolo en compenseert met zachte (en welkome) duwtjes naar de uithoeken tijdens Hubert Laws’ fluitoptreden, waardoor er wat broodnodige spanning en ontlading ontstaat, zelfs als het nummer afstevent op een te rommelig einde dat, met beukende timpanen, kenmerkend is voor CTI op zijn slechtst.
Sebesky’s zachte strijkers en harp op “Theme from ‘Summer of 42′” zijn echter veel succesvoller en passender. Het is zeker makkelijk luisteren, met Benson die zich bij Klugh voegt op de nylonsnarige gitaar, terwijl het nummer overgaat in licht latin-territorium, maar de meer veranderlijke versie van een klassiek stuk – Villa Lobos’ “Little Train,” afkomstig van de componist zijn “Bachianas Brasilerias #2,” is een hoogtepunt van het album; Benson’s vlotte vingers worden geëvenaard door Hancock en ondersteund door bassist Ron Carter en drummer Billy Cobham, die koken zonder overdrijving.
Een ander gedateerd nummer, The Mamas and The Papas’ pre-Summer of Love hit, “California Dreamin’,” begint met een bijna non-sequitur van Spaanse tinten maar, meer dan ergens anders op het album, demonstreert het simpatico samenspel tussen Benson en Klugh, wat suggereert dat Klugh inderdaad een ster in wording was. Klugh’s prachtige intro van Benson’s afsluiter “El Mar” – het enige originele album – vormt het toneel voor een 11 minuten durend hoogtepunt dat een stilistische breedte van Benson suggereert die, ondanks een daaropvolgende carrière die net zo goed in de popwereld leeft als ergens anders, tot op de dag van vandaag voortduurt.Deze CTI Masterworks heruitgave van White Rabbit blijft, in veel opzichten, een curiositeit tussen zijn meer mainstream inspanningen en de soulvolle jazz/pop ster die hij op het punt stond te worden; niet zonder verdiensten, maar ook niet essentieel.
Guitar – George Benson
Electric Piano – Herbie Hancock
Bass – Ron Carter
Drums – Billy Cobham
Acoustic Guitar – Earl Klugh
Engineer – Rudy Van Gelder
Producer – Creed Taylor
= Full Album Play List =
= Track List =
