| Terug naar Genre |
 |
|
 |
Rating: Average |
Na het matige kritische en commerciële succes van hun debuut wist de groep niet welke richting ze op moesten; moesten ze aanstekelijke funknummers blijven maken met jazzy arrangementen, in de hoop op een grote doorbraak of moesten ze helemaal experimenteel gaan en een nichemarkt creëren? Natuurlijk gaat dit album beide kanten op.
De arrangementen liggen min of meer in dezelfde lijn als op het debuut; de flitsende kopersectie, de economische gitaren, het denderende drumwerk en de krachtige, gezongen harmonieën die ze eerder dat jaar lieten horen, zijn hier in volle gang, waardoor de groep zijn vroege rauwe kracht behoudt die op latere releases meestal verloren ging in ruil voor meer weelderige, gepolijste arrangementen.
Qua songwriting is de opening van Energy echter een complete ommezwaai die veel luisteraars in verwarring zal brengen over de inhoud van het album. De band schuwt hooks en melodieën voor een experimenteel jazz-funknummer dat helaas nergens toe leidt. Het is niet esoterisch en mysterieus zoals een goed jazznummer zou moeten zijn, noch krachtig en groovy zoals je zou verwachten van een funknummer. In plaats daarvan is het gevuld met off-beat, onsamenhangende drumpatronen totdat het zich een tijdje in een gemiddelde groove nestelt, terwijl geschreeuw over “Mother Nature” het naar een gênant niveau trekt. Tot zover het experiment, lijkt het.
Aan de andere kant kun je altijd op de skip-knop drukken en doorrollen naar het zweterige, stomende en hete I Can Feel It In My Bones, een kleine klassieker die zeker is beïnvloed door Sly & The Family Stone; de belangrijkste hoogtepunten zijn de vette, fuzzy riff op de achtergrond tijdens de coupletten, evenals de geweldige call-and-response sequenties tussen de kopersectie en de harmonica. Het afsluitende Everything Is Everything vertoont minder gelijkenissen met Sly Stone en is zeker niet slechter; met nog zo’n boeiende, eenvoudige riff bouwt het langzaam op naar een zeer euforisch crescendo, waarmee het album op een gepaste hoge noot eindigt, in tegenstelling tot het moeizame begin…
Het mooiste nummer moet echter het rustgevende I Think About Loving You zijn. Het is geen wonder dat dit de eerste top 40-hit voor de band was; rouwend, delicaat en opbeurend tegelijk, het dient als een beetje frisse lucht tussen de twee andere hectische hoogtepunten en behoort met gemak tot de beste ballads van de groep.
En dat is het wel zo’n beetje, mensen! Er is ook het aangename, maar wegwerpbare Beauty, maar afgezien van de eerder genoemde drie opvallende nummers ontbreekt de rest van het album, waardoor deze release achteraf gezien een beetje overbodig is. De nummers zouden het zonder twijfel veel beter doen als singles, bonustracks voor het debuut of als EP.
= Full Album Play List =
= Track List =
