| Terug naar Genre |
 |
|
 |
Rating: Great |
Bad Girls, oorspronkelijk uitgebracht als dubbel-LP in 1979, vestigde Donna Summer volledig als popicoon. Vol met het epische productiewerk van Giorgio Moroder en Pete Bellotte, naast Summer’s eigen songwriting, bevestigde het album unaniem haar beroemdheid bij critici.
Donna Summer was al voor Bad Girls een bloeiende verschijning in de pop charts. Het jaar voordien had ze twee grote hitsingles gescoord: één met het door Paul Jabara geschreven “Last Dance”, waarvoor ze een Grammy won, en de andere met een cover van Jimmy Webb’s “MacArthur Park”. Bad Girls sloeg echter aan bij een groter publiek dan al haar vorige albums, produceerde vier Top 10 singles en werd dubbel platina.
Het mogelijk absurde “Bad Girls” verhaal gaat als volgt: Summer was op een dag in 1977 op het kantoor van Casablanca Records in Los Angeles en ze stuurde een secretaresse voor een boodschap naar Sunset Boulevard. De politie zag deze secretaresse aan voor een prostituee en toen ze terugkwam op kantoor vertelde ze dat aan Summer. Zowel zij als Summer waren er kwaad over, maar het zette Summer aan het denken over alle sekswerkers die daar echt rondliepen op Sunset. Bad Girls is een conceptalbum en wordt volledig gezongen vanuit het perspectief van een tippelaarster, die Donna Summer portretteert.
De onsterfelijke rock-disco hybride “Hot Stuff” opent het album en gaat moeiteloos over in het al even tijdloze titelnummer. Vervolgens gaat Summer helemaal los op het met blazers overladen R&B-nummer “Love Will Always Find You”. Summer laat een krachtige, beklijvende falset horen in de ballad “There Will Always Be a You”. Summer’s toon blijft de hele tijd gemoedelijk, haar vele emotionele uitbarstingen worden weergegeven door subtiele toonhoogteveranderingen. Moroder en Bellotte bouwden een ideaal geluidslandschap om Summer’s dramatische zang te begeleiden.
Het geweldige aan “Bad Girls” is dat het gewoon vakkundig gemaakte popmuziek is, een wellustige synthetische bounce die klinkt als het soort muziek waar deze slechte meisjes van zouden houden. Als Summer te serieus was geweest in haar praatje over de slechte meisjes, zou ze geen toots toots of beep beeps hebben opgenomen.
Hoewel herinnerd om zijn hits, had het album diepte en consistentie, eindigend met “Sunset People,” een van Summer’s beste album-only tracks. Het resultaat was het artistieke en commerciële hoogtepunt van haar carriere en misschien wel van de disco zelf.
= Full Album Play List =
= Track List =
