| Terug naar Genre | Interview |
 |
|
 |
Rating: Great |
In een tijd waarin indie-georiënteerde muziekfans retro-soul hebben ontdekt en platen maken die alle geluiden en vrijwel geen enkel gevoel van vintage R&B bevatten, is Curtis Harding een frisse wind: een artiest met een echte gave voor klassieke soulmuziekstijlen maar weinig duidelijke interesse in nostalgie.
Harding’s solodebuut, Soul Power, laat zien dat de man een van de beste nieuwe R&B zangers is die er zijn, maar ook al grijpt het geluid van deze nummers zeker terug naar vintage soul (meestal van de zuidelijke variëteit), Harding suggereert niet dat hij slaafs probeert het verleden te repliceren. In plaats daarvan versmelt deze muziek de klanken van de jaren ’60 en de vroege jaren ’70 terwijl hij ze injecteert met een edgy energie die stevig eigentijds is.
Harding’s frasering is warm, flexibel en expressief zonder te verzinken in het hectische melisme dat doorgaat voor R&B vocaliseren in de 21e eeuw, en op deze nummers zingt hij met de band, niet over ze heen; zijn samenspel met de muzikanten is slim en vol vuur, en of de muziek nu de Rolling Stones (“Surf”) of de Spinners (“Keep on Shining”) suggereert, hij klinkt goed gefocust en met respect voor zijn begeleiders, die met een slanke, vastberaden autoriteit optreden op deze sessies.
Soul mag dan Harding’s sterkste kant zijn, hij is niet bang om te rocken op “The Drive” en “I Don’t Wanna Go Home” (gitaren domineren deze arrangementen), en de techniek en productie geven deze nummers een natuurlijk, ruimtelijk geluid dat Harding en de band even goed flatteert.
Na gewerkt te hebben met OutKast en Cee Lo Green, weet Curtis Harding iets over soul muziek in zowel de tegenwoordige als de verleden tijd, en Soul Power is muziek die de rijke tradities van de klassieke R&B eert, terwijl het hoofd en hart in het hier en nu blijft; sommige mensen zeggen dat je het niet op beide manieren kunt hebben, maar Curtis Harding is hier om te laten zien dat dat een leugen is.
= Full Album Play List =
= Track List =
