| Terug naar Genre |
 |
|
 |
Rating: Good |
Of we het nu leuk vinden of niet, de Bee Gees waren een van de grootste bands in de popgeschiedenis dankzij hun vele disco singles in de jaren zeventig; albums zoals de soundtrack van Saturday Night Fever staan vol met cheesy, maar ultra catchy klassiekers, maar het is dat succes dat hun eerdere werk in de jaren zestig overschaduwt en het is een feit dat veel mensen zullen lachen als je ze vertelt dat ze vroeger net zo belangrijk waren in de psychedelische popscene als bands als The Zombies of The Beach Boys.
“1st” was het eerste album van de band dat wereldwijd werd uitgebracht en ook al heeft het wat gebreken, het is nog steeds een essentiële plaat voor elke psych pop fan. Hoe beschrijf je het originele geluid van de band?, nou, alleen maar zeggen dat ze een psych pop band waren geeft slechts een glimp van wat ze te bieden hadden, de waarheid is dat ze instrumentaal gewoon niet zo getalenteerd waren als bands als Love en hun songwriting was niet zo goed als die van Brian Wilson, maar er waren een aantal aspecten in hun stijl waarin ze de koningen waren, de belangrijkste daarvan? De vocale harmonieën
Tijdens deze periode was Barry’s stem veel meer dan alleen ultrahoge falsetto’s, het geluid dat hij creëerde in combinatie met de stemmen van zijn broers en zussen was gewoon perfect. In 1st zien we een band vol leven met vrolijke en aanstekelijke nummers zoals Red Chair, Fade Away, of rustige ballads zoals het prachtige Holiday, ze creëerden hier een palet vol verschillende sferen zonder dat er ook maar één noot misplaatst was, de harmonieën zijn niet overdreven zoals in de meeste van hun jaren zeventig albums, ze zijn warm, vrolijk wanneer dat nodig is of melancholisch wanneer dat zou moeten, maar altijd, altijd extreem aanstekelijk. Waarschijnlijk de beste twee voorbeelden van waartoe ze in staat waren zijn To Love Somebody en New York Mining Disaster, de eerste is een van de klassieke nummers van de band en laat horen wat een krachtige stem Barry echt had, waarschijnlijk de beste in het genre, terwijl de tweede de eerste aanblik is van wat de belangrijkste bijdrage van de band aan het psychopoptijdperk zou worden: Een droevigere, meer tragische kant van het genre die er later toe zou leiden dat Chris White de klassieker zou schrijven die Butcher’s Tale werd in Odessey and Oracle, en die zou evolueren tot het eigen Bee Gees-geluid in wat, niet het beste, maar veruit een van de meest innovatieve albums in het genre zou worden: Odessa
Het internationale debuut van de band is geen perfect album, de instrumentatie is weliswaar nog steeds geweldig, maar wel extreem beïnvloed door bands als The Beach Boys in hun album Pet Sounds met veel barokke begeleidingen en de teksten zijn niet iets buitenaards, ook al laten een paar nummers hier ongelooflijke songwriting horen (de band zou dit later in Odessa veranderen), maar toch slaagt het erin om op zichzelf te staan tussen de vele popklassiekers; veel van de nummers hier zijn eigenlijk tijdloze nummers die net zoveel lof verdienen als de hits van andere bands uit die tijd.
De Bee Gees zouden nog een paar jaar doorgaan met hun psychedelische stijl en nog drie andere fundamentele albums uitbrengen: Horizontal, Idea en Odessa voor hun neergang en, met enige tijd, hun heropleving als Disco band, vol met klassieke hits maar met zeer inconsistente albums.
= Full Album Play List =
= Track List =
