| Terug naar Genre |
 |
|
 |
Rating: Great |
Op de vraag hoe het was om de stem van Barbra Streisand in de studio te horen, antwoordt Albhy Galuten dat hij en zijn Guilty-coproducenten Barry Gibb en Karl Richardson, ondanks hun eigen talent, vol ontzag waren. “Geen twijfel mogelijk. Toen ze haar mond opendeed en wij aan de andere kant van het glas stonden, hadden we zoiets van ‘wat krijgen we nou!
De inspiratie voor de Barbra Streisand-Barry Gibb combinatie voor Guilty werd naar verluidt aangewakkerd in juli 1979 nadat Streisand een bezoek had gebracht aan de Bee Gees tijdens de Los Angeles stop van hun Spirits Having Flown tour in het Dodger Stadium. De Spirits tour was de eerste keer dat de Gibbs op pad waren sinds 1976 en de tournee van vijftig steden was het eerste openbare optreden dat ze gaven sinds de soundtrack van Saturday Night Fever (1977).
Galuten herinnert zich dat de songs voor Guilty Barry’s schrijfparadigma veranderden van de songs die hij had gecomponeerd voor de meest recente Bee Gees en Andy Gibb projecten, vooral omdat ze geloofwaardig moesten zijn vanuit het perspectief van Streisand. De hoofdpersonen in de nummers van Guilty zijn duidelijk anders en mondiger dan die op Spirits Having Flown. “Het is interessant hoe de teksten eerder Barbra-relevant zijn dan Bee Gees-relevant,” mijmert hij tijdens mijn telefooninterview met hem en Richardson. “I’ve got nothing to be guilty of’ is een soort van Joods schuldgevoel. Hetzelfde geldt voor ‘I am a woman in love. Het is compromisloos. Het is niet ‘Ik hou van je, kom alsjeblieft bij me terug’, het is ‘Ik hou van je en ik ben er sterk in’. Het is Barbra’s imago en de dingen die relevant voor haar waren, en Barry schreef erover met haar in gedachten.”
Streisands manager, Charles Koppelman, zette Guilty officieel in gang met het aanvankelijke idee dat Barry slechts de helft van de nummers op het album zou schrijven. “Het begon ermee dat ze een paar liedjes voorstelde, waar we naar luisterden. “We hebben toen vijf van onze eigen nummers ingestuurd en Barbra vond ze goed en vroeg ons om er nog vijf te schrijven.” Van de nummers die speciaal voor het project werden geschreven, maakten Barry en Robin er uiteindelijk vier samen af (“Woman In Love,” “Run Wild,” “Promises,” “Life Story”) en voegden ze Maurice aan het team toe voor een vijfde (“Guilty”). Barry en Albhy Galuten zorgden voor de rest (“What Kind of Fool,” “Never Give Up,” “Make it Like A Memory”). “The Love Inside” werd apart geschreven in 1978.
“We knipten de eerste versies van de nummers bij Criteria om ze mee te nemen naar Los Angeles zodat we Barbra konden vastleggen terwijl ze daar zong,” bevestigt Richardson, “want ik geloof dat ze op dat moment een film aan het opnemen was. Opnemen was op dat moment een soort hobby voor haar, en we konden haar oorspronkelijk maar voor zo veel uren op zo veel dagen krijgen. De beslissing was dus om de muziek in Miami te maken, dan haar zang te produceren en dan terug te komen naar [Miami] om de mix te doen.” Het uitgebreide rooster van muzikanten die aan boord werden gehaald voor Guilty leest als een “who’s who” van sessiespelers, waaronder drummer Steve Gadd, gitaristen Cornell Dupree, Pete Carr en Lee Ritenour, bassist David Hungate en pianist Richard Tee.
Muzikaal gezien is Guilty waarschijnlijk het meest samenhangende album van Streisand. Het is duidelijk dat de hand van Barry Gibb op elke noot van de productie staat, maar de arrangementen sluiten naadloos aan op haar zangprestaties. De etherische ballade “Woman In Love” werd gekozen als de eerste single van de set. Hoewel het klinkt als niets wat Gibbs schreef of produceerde voor Saturday Night Fever, heeft het nummer een zeer viscerale connectie. “Woman in Love’ was dezelfde drumloop die we gebruikten voor ‘Stayin’ Alive,’ alleen heel erg vertraagd en radicaal EQ’d,” verkondigt Galuten. De loop wordt gecrediteerd aan “Bernard Lupe” in de liner notes van het album en wordt ook gebruikt op “Life Story” en “What Kind of Fool. Het nummer is een opmerkelijke showcase voor Streisand’s vocale bereik en instinct voor effectieve frasering.
Het voltooide album Guilty belandde uiteindelijk in september 1980 bij de platenkopers. Fans van zowel Streisand als de Bee Gees hadden veel te vieren, maar zelfs niet-volgers zagen zich genoodzaakt een exemplaar te kopen om te genieten van de onmiskenbaar sterke zang en songwriting. Binnen enkele weken na de release steeg Guilty naar de top van de Billboard 200 album chart in de VS en deed hetzelfde in tien andere landen. Streisand werd de eerste vrouwelijke artiest die tegelijkertijd nummer één werd in de album- en singles charts (met “Woman In Love”) in het Verenigd Koninkrijk.
Guilty werd genomineerd voor vijf GRAMMY Awards in 1981, waaronder Album van het Jaar en Song en Record van het Jaar voor “Woman In Love”. Slechts één van de nominaties werd gehonoreerd en Barry en Barbra namen de trofee voor Best Pop Vocal Performance Duo or Group mee naar huis voor de single “Guilty”. Streisand ontving ook een American Music Award voor Favorite Pop/Rock Female Artist.
= Full Album Play List =
= Track List =
NL_NL
