| Terug naar Genre |
 |
|
 |
Rating: Average |
Er wordt wel gezegd dat Antonio Carlos Brasileiro de Almeida Jobim de George Gershwin van Brazilië was en daar zit een kern van waarheid in. Beiden hebben namelijk grote hoeveelheden liedjes bijgedragen aan het jazzrepertoire en beiden hebben de neiging om hun land te symboliseren in de ogen van de rest van de wereld. Met hun sierlijke, urbane, sensueel pijnlijke melodieën en harmonieën gaven de songs van Jobim jazzmuzikanten in de jaren 1960 een rustig, opvallend origineel alternatief voor hun traditionele Tin Pan Alley-bron.
Dit album heeft een ietwat verwarrende release geschiedenis, verschenen als het deed te midden van een vlaag van activiteit door Jobim (met inbegrip van zijn werk met Frank Sinatra) en stuiteren tussen verschillende labels sinds de eerste release in 1967. En om de een of andere reden vind ik dit album een stuk zwakker dan de rest van zijn albums uit de jaren 60.
Om te beginnen is er al wat overlap met andere Jobim-platen, “Bonita” en “Surfboard” stonden al op de Wonderful World LP, “Desafinado” stond op The Composer of Desafinado Plays, en “Outra Vez” dook voor het eerst op op een eerdere Joao Gilberto LP, waardoor slechts zes van deze nummers nieuw zijn. Een ander probleem is dat Jobim nog steeds zingt op meer dan de helft van de nummers, en hij hobbelt door de Engelse vertalingen van veel van hen, “Desafinado” in het bijzonder. Op “Surfboard” wordt de melodie nu gespeeld op een ‘pulserend orgel’ van Dick Hyman (in plaats van strijkers zoals in de Wonderful World-versie), wat volgens mij de enige verbetering is van dit album.
Claus Ogerman zit weer in de stoel van arrangeur-dirigent en zijn partituren zijn precies hetzelfde als voorheen, erg weelderig op de ballads en eenvoudig/onderstreept op de upbeat nummers, helaas is het de songwriting die er nu onder begint te lijden. Bijna al het nieuwe materiaal is aan de saaie kant. Ballads zijn prima als ze melodieën hebben – en “Zingaro” heeft er een! Het heeft zelfs een van die gedraaide, gekartelde Jobimy-melodieën waar ik zo van hou en het is een van de weinige uitschieters op deze plaat. Teleurstellend genoeg is er veel te veel dat gewoon klinkt als papperige achtergrondmuziek, en Jobim is een veel betere componist dan dat, dus dit is er waarschijnlijk een om te vermijden.
= Full Album Play List =
= Track List =
