| Terug naar Genre | Biografie | Interview |
 |
|
 |
Rating: Great |
Amp Fiddler is een multi-instrumentalist uit Detroit van de school van P-Funk die heeft gewerkt met mensen als Ramsey Lewis en Maxwell. Hij is ook de persoon die een jonge J Dilla voor het eerst introduceerde bij Q-Tip, en we weten allemaal waar die ontmoeting toe heeft geleid. Maar zijn muzikale nalatenschap is veel meer dan een toekomstige legende uit de vergetelheid plukken, Joseph Fiddler heeft het ook goed gedaan voor zichzelf. Zijn niche sound ligt in zijn vermogen om de organische formule van 70′s Funk te combineren met moderne productie stijlen, waardoor er een groovy dans-vriendelijke sound ontstaat die ook Neo-Soul en RnB vocalisten kan dragen met echte compatibiliteit. Er zit een vleugje elektronische flair in zijn methode, gesprenkeld rond keyboards en stevige baslijnen die Amp vrolijk mengt met zijn eigen en andere vlotte stemmen om een geluid te creëren waarop je onweerstaanbaar zou willen meedeinen.
“If I Don’t” is een jazzy duet met de bejubelde zangeres Corinne Bailey Rae, en is een nummer dat echt kan resoneren met diegenen die geneigd zijn melodieën in hun hoofd te hebben zitten, zoals ondergetekende. Iets aan dat refrein, de warme en luie drawl van de prachtige Corrine Bailey, en het harmonieuze contrast met Amp’s stem is gewoon iets wat ik niet kan weerstaan om steeds weer te zingen nadat ik dit nummer heb gehoord. Een groovy heen en weer nummer als dit is zeldzaam dezer dagen, en door de eclectische productie en unieke combinatie is dit een samenwerking die met respect uit het park wordt geslagen. Ik kan niet genoeg zeggen over de eclectische productie; soms is het een cluster van besprenkelde piano’s over gezaghebbende drums, terwijl het op andere momenten een ambient techno patroon is dat alle kanten op draait en keert. “Not” is waarschijnlijk een voorbeeld van beide stijlen, bijgestaan door een Blues gitaar tijdens de coupletten en breidt zijn momentum verder uit tijdens de refreinen. In feite is dit nummer waarschijnlijk een microkosmos van alle registers die Amp met succes opentrekt doorheen het album. De zang mag echter niet ondermijnd worden, want er is een consistente rijpheid en sensualiteit in zowel de teksten als de zangstijl doorheen het album.
“Find My Way” heeft een soort galmende techno vamp die bijna een plaaggeest is waardoor de luisteraar het gevoel krijgt dat Amp misschien zelfs wat van zijn trucs achterhoudt. Aan de oppervlakte lijkt dit nummer misschien een beetje aan de minimalistische kant vergeleken met de anderen, maar bij nadere beluistering zal je zeker de indruk krijgen dat er meer aan de hand is in het nummer dan je beseft. Het geluid in “Hustle” is grootser dan gewoonlijk, alsof de muziek probeert de zware concepten te vatten waarover in het nummer wordt gezongen. Dit is zeer zeker de inhoudelijke drager van het album, met een boodschap voor het overwinnen van ontberingen die wordt versterkt door het grootse geluid. Een ander element dat zich goed met het nummer identificeert is de aangrijpende lage baslijn, het soort dat je in blaxploitation films zou horen. Het is een kenmerk dat terug te vinden is op zijn vorige album “Waltz of a Ghetto Fly” en andere werken en is zeker de link die zijn moderne touch verbindt met de old school sound.
Over lage baslijnen gesproken, “Ridin” is een downtempo dansnummer dat door de speakers knalt in een vlaag van gesyncopeerde patronen en elektronische riffs. Het wordt geëvenaard door “Right Where You Are” dat gestaag door zijn dikke baslijn loopt met Amp daar om elk moment aan te grijpen met enkele geïnspireerde croons. “Heaven” is een laid-back affaire en een samenwerking met RnB zangeres Stephanie Mckay. Hun gepassioneerde vocalen strekken zich uit over een jazzy productie met alle toeters en bellen die je inmiddels van Amp gewend bent. Onnodig te zeggen dat elk nummer op het album zijn eigen explosieve soundscape is met zijn eigen vlees om op te kauwen. Het is niet te trippy of te alternatief, maar vindt een middenweg tussen beide kanalen en scheert langs in een stijl die evenzeer aangepast is aan de klassieke periode als dat het zelfstandig ontwikkeld is.
Dit album is geweldig. Het is zo positief en funky. We moeten Amp Fiddler respecteren voor het feit dat hij trouw blijft aan wat hij leuk vindt en de grenzen opzoekt met zijn eigen geluidsexperimenten. Het is net zo goed als het eerste album en we hopen dat dit het begin is van zijn bliksemsnelle opkomst als een van de grote artiesten op het gebied van funk. Hij is een fantastische zanger met veel gevoel voor iedereen die wil grooven. Kwaliteit!
= Full Album Play List =
= Track List =
