table cellpadding=”10px”>
tbody>
 |
|
 |
Rating: Good |
De relatie tussen soulmuziek en disco is fascinerend. Disco kwam voort uit soul. In de begindagen van disco draaiden DJ’s in New Yorkse homoclubs snelle, ritmische soulnummers, waardoor mensen als ex-Temptation Eddie Kendricks een carrièrestoot kregen. Maar disco ontwikkelde zich tot een eigen ding, vooral toen de synthetische Giorgio Moroder/Pete Bellotte Euro-disco sound zijn intrede deed. Het sloeg aan bij een blank publiek op een manier waarop soul – of in ieder geval niet-Motown soul – dat maar zelden deed. En tegen de tijd dat het zijn precaire populariteitspiek bereikte, was disco volledig verwijderd van soul – zo ver zelfs dat een discoversie van een oud soulnummer bijna als een grap kon klinken.
Dat is in ieder geval het geval met Amii Stewart’s versie van “Knock On Wood”, waarschijnlijk een van de minst herinnerde grote hits uit het hele discotijdperk. Eddie Floyd’s originele versie van “Knock On Wood” was nog maar 13 jaar oud toen Stewart’s versie van het nummer uitkwam. In zijn originele vorm was “Knock On Wood” een prachtig gedistilleerd stuk smerige Southern R&B. Het was maar een matige hit, maar het bleef hangen. Toen kwam Amii Stewart met een stijve discoversie die het origineel in populariteit volledig overschaduwde. Maar de versie van Stewart hoor je nooit meer en de versie van Floyd duikt nog steeds af en toe op in soundtracks. Dus de disco-cover van het soulnummer was de grotere hit, maar het is ook degene die grotendeels uit de geschiedenis is verdwenen. Best vreemd!
Eddie Floyd, de man achter het originele “Knock On Wood”, was afkomstig uit Alabama, groeide deels op in Detroit en zong al vroeg in de Falcons, een groep waar ook Wilson Pickett deel van uitmaakte. (Aan het begin van hun carrière waren de Ohio Players een begeleidingsband voor de Falcons). Halverwege de jaren 60, nadat de Falcons uit elkaar waren gegaan, ging Floyd werken voor Stax Records in Memphis, waar hij nummers schreef voor mensen als Pickett en Otis Redding.
Op een avond in het Lorraine Motel in Memphis kwam Floyd samen met Steve Cropper, de Stax huisgitarist die samen met Otis Redding “(Sittin’ On) The Dock Of The Bay” schreef, om aan wat muziek te werken. Geïnspireerd door een verhaal over Floyd die zich als kind met zijn broers onder het bed verstopte tijdens onweersbuien in Alabama, kwamen ze met “Knock On Wood”, een liedje over je relatie en je zorgen maken dat je die elk moment kunt verliezen. Het is een eenvoudig liedje, maar het heeft een geweldige hook: “It’s like thunder! Bliksem! The way you love me is frightening!” Floyd nam het zelf op, waardoor het een rauwe en zweterige vocale uitvoering kreeg.
Toen “Knock On Wood” uitkwam in 1966 was het een #1 R&B single, maar het deed het maar matig in de pop charts, met een piek op #30. (Sterker nog, Eddie Floyd had nooit een top-10 hit. Zijn best verkopende single, “Bring It On Home To Me” uit 1968, piekte op #17). Maar “Knock On Wood” bleef in het collectieve onderbewustzijn. Een cover van Otis Redding en Carla Thomas uit 1967 bereikte #30. Buddy Guy, the American Breed en Cher namen allemaal versies van het nummer op. David Bowie had een top-10 hit in de UK met een live cover van “Knock On Wood” in 1974. De voormalige zwaargewicht bokskampioen Joe Frazier bracht in 1976 een versie van het nummer uit, vermoedelijk met het idee dat Frazier op veel dingen had geklopt.
Amii Stewart had nog nooit een single uitgebracht voordat ze haar cover van “Knock On Wood” deed. Stewart kwam uit Washington DC en begon als jong meisje dans te studeren (ze veranderde haar naam van Amy Stewart, haar geboortenaam, toen ze hoorde dat de Actor’s Equity Union al een Amy Stewart had). Nadat ze gestopt was met Howard University, sloot Stewart zich aan bij de DC Repertory Dance Company. Een paar jaar lang maakte ze deel uit van de cast van Bubbling Brown Sugar, een toneelmusical over de Harlem Renaissance. Het was een tourende show toen Stewart zich bij de cast aansloot, maar ze bleef bij het stuk toen het naar Broadway en daarna naar Londen kwam.
In Londen deed Stewart auditie voor platenproducer Barry Leng en hij nam haar op terwijl ze “Knock On Wood” zong. Hun versie van het liedje is een vreemde en ietwat onhandige versie. Het is disco en duidelijk geïnspireerd op de producties die Moroder en Bellote maakten voor Donna Summer, een andere actrice die haar platencarrière in Europa begon. Maar de beat is niet echt disco. Het is meer een grote, stampende shuffle, een versie van de beat die zo vaak werd gebruikt op de glamsingles uit het begin van de jaren 70 die zo populair waren in het Verenigd Koninkrijk.
Het Amii Stewart “Knock On Wood” zit vol met vreemde geluiden. Er is een oscillerend geluid dat synths of gitaar zou kunnen zijn; het is moeilijk te zeggen. Er zijn lasergun pew-pews en explosieve thuds. Er zijn drumgeluiden die vooruitlopen op de gated booms waar Phil Collins een paar jaar later mee zou beginnen. Het nummer klinkt echt als de mainstream, big-budget synth-rock van de jaren ’80. Het is disco vanwege het moment dat het uitkwam en vanwege de rol die het cultureel speelde, niet zozeer vanwege hoe het klinkt.
De zang van Amii Stewart op het nummer is indrukwekkend op een soort generieke disco-diva. Maar ze is meer gedenkwaardig om hoe ze eruit zag dan om hoe ze zong. Op de platenhoezen en in de videoclip droeg Stewart een wilde sciencefiction hoofdtooi en een heleboel tribal-futuristische sieraden. Ze bewoog met de gratie van de danseres die ze was en ze droeg zichzelf als een superheld of als Grace Jones. Ze zag er hartstikke cool uit.
Maar hoewel Stewarts versie van “Knock On Wood” vol zit met gelikte esthetische tekens, doet het niets voor het nummer zelf. “Knock On Wood” vraagt om een zekere urgente, woeste rauwheid. Dat zit in het origineel van Eddie Floyd en in de meeste covers die in de jaren daarna verschenen. Maar het is nergens te vinden in de versie van Stewart. In plaats daarvan voelt de disco-cover als een puur theoretische genre-oefening. De hoornuitbarstingen, zo cruciaal in het origineel, worden zoemende irritaties op de cover. De Amii Stewart cover mag dan wel groot genoeg zijn geweest om een week lang op #1 te staan in de VS, maar er schuilt een kosmische rechtvaardigheid in de manier waarop het origineel zijn plaats in ons gedeelde geheugen heeft weten te behouden.
Amii Stewart volgde “Knock On Wood” op met een medley single, die haar cover van “Light My Fire” van The Doors combineerde met haar eigen “137 Disco Heaven”. Het werd top-10 in de UK, maar bereikte slechts #69 in de Verenigde Staten. In Amerika is Stewart nooit meer in de buurt van de top 10 gekomen. Maar veel van haar singles hebben het goed gedaan in Europa, vooral in Italië, waar ze sinds het midden van de jaren 80 woont. Tegenwoordig acteert, danst en neemt ze platen op in Italië en soms werkt ze samen met Ennio Morricone, wat betekent dat ze cooler is dan jij of ik of wie dan ook die we kennen.
= Full Album Play List =
= Track List =
