A Taste of Honey

Vinyl Discography:

Biography:

A Taste of Honey: Funk, Disco en Vrouwelijke Pioniers
A Taste of Honey is een van de meest memorabele acts uit de discoperiode van de jaren zeventig. De band, opgericht door Janice-Marie Johnson en Perry Kibble, staat vooral bekend om hun wereldwijde hit *Boogie Oogie Oogie*, een nummer dat symbool werd voor de discomuziek en hen naar het sterrendom katapulteerde. Maar het verhaal van A Taste of Honey is meer dan alleen een discoklassieker: het is een verhaal van doorzettingsvermogen, creativiteit en innovatie in een industrie die vaak niet vriendelijk was voor vrouwen of Afro-Amerikaanse artiesten.

De Beginjaren: Een Ongewone Start
De naam van de band, *A Taste of Honey*, werd geïnspireerd door het gelijknamige jazznummer van Herb Alpert. Oorspronkelijk bestond de groep uit verschillende muzikanten, maar al snel vormden Janice-Marie Johnson en Perry Kibble de kern van de band. Johnson, een getalenteerde bassiste en zangeres, was een zeldzaamheid in een tijd waarin vrouwen in de muziek vooral als zangeressen werden gezien. Haar technische vaardigheden en charisma werden al vroeg herkend, en ze ontwikkelde zich tot de drijvende kracht achter de band.

Een interessante anekdote uit deze periode is hoe Janice-Marie leerde basgitaar spelen. Als kind nam ze stiekem de gitaar van haar broer en oefende urenlang in haar slaapkamer. Toen haar broer erachter kwam, was hij eerst boos, maar veranderde van mening toen hij haar vaardigheden hoorde. Hij moedigde haar aan om door te gaan, wat uiteindelijk haar carrière bepaalde.

De Doorbraak: Een Onvergetelijke Groove
Het succesverhaal van A Taste of Honey begint met hun monsterhit *Boogie Oogie Oogie*. Het nummer ontstond tijdens een soundcheck, terwijl Johnson geïrriteerd was over de lauwe reacties van het publiek bij een eerder optreden. Ze begon voor de grap de bassline te spelen, en Kibble improviseerde mee op keyboards. Die spontane sessie werd de basis voor wat een van de grootste discohits aller tijden zou worden.

Tijdens de opnamesessie van het nummer was Johnson vastbesloten dat het refrein aanstekelijk moest zijn. Ze zong: *”If you’re thinking you’re too cool to boogie, we’ve got news for you!”* Later vertelde ze in een interview dat deze tekst direct geïnspireerd was door het publiek dat ze als “te cool” beschouwde tijdens dat eerdere optreden. Het nummer ging platina, won een Grammy Award en zette A Taste of Honey op de kaart.

Een Moeilijke Balans: Vrouwelijke Artiesten in de Spotlights
In een tijdperk waarin de muziekindustrie werd gedomineerd door mannen, hadden Johnson en Kibble hun eigen uitdagingen. Janice-Marie Johnson stond vaak in de schijnwerpers als het gezicht van de band, wat zowel een zegen als een vloek was. Hoewel haar muzikale talent werd erkend, kreeg ze ook te maken met gender- en raciale vooroordelen.

Een bekend incident vond plaats tijdens een televisieoptreden, waar een technicus opmerkte dat hij nog nooit een vrouw zo goed had zien spelen op een basgitaar. Johnson herinnerde zich later dat ze het commentaar met een glimlach beantwoordde, maar dat het haar motiveerde om nog beter te worden. Ze wilde niet alleen bekendstaan als een “goede vrouwelijke bassist”, maar als een van de beste bassisten, punt uit.

De Overgang naar Ballads
Na hun discohoogtepunt probeerde A Taste of Honey zich opnieuw uit te vinden. Dit leidde tot het onverwachte succes van hun ballad *Sukiyaki*, een Engelstalige versie van het Japanse nummer *Ue o Muite Arukō*. Het idee om dit nummer te coveren kwam van Johnson, die een diepe persoonlijke connectie voelde met de melodie en tekst.

Tijdens een interview vertelde ze hoe ze als kind vaak naar de originele versie luisterde, zonder te begrijpen wat de tekst betekende, maar toch ontroerd werd door de emotie in de stem van de oorspronkelijke zanger. Toen het nummer uiteindelijk werd opgenomen, wilde Johnson diezelfde emotie vastleggen. Haar intuïtie bleek juist: *Sukiyaki* werd een grote hit en liet zien dat A Taste of Honey meer was dan een discoband.

Het Einde van de Band en Individuele Paden
Tegen het begin van de jaren tachtig veranderde de muziekindustrie, en disco verloor aan populariteit. A Taste of Honey worstelde met deze veranderingen en ging uiteindelijk uit elkaar. Johnson vervolgde haar solocarrière, waarbij ze trouw bleef aan haar muzikale roots. Ze bleef optreden en componeren, terwijl ze ook werkte aan projecten die haar Afro-Amerikaanse en Native American erfgoed eerden.

Een opmerkelijke anekdote uit haar solocarrière is dat Johnson eens een basgitaar cadeau kreeg van niemand minder dan Bootsy Collins, een van haar idolen. Collins schreef op de gitaar: *”Keep grooving, sister!”* Dit gebaar betekende veel voor Johnson, die het zag als een erkenning van haar talent door een legende in de funkwereld.

Erfenis en Invloed
Hoewel A Taste of Honey relatief kortstondig actief was, is hun impact onmiskenbaar. Ze waren pioniers die lieten zien dat vrouwen niet alleen konden schitteren op het podium, maar ook technische virtuositeit konden tonen. Hun mix van disco, funk en ballads inspireerde talloze artiesten in verschillende genres.

Vandaag de dag wordt *Boogie Oogie Oogie* nog steeds gedraaid op dansvloeren over de hele wereld, en *Sukiyaki* blijft een tijdloze klassieker. Voor Janice-Marie Johnson is het belangrijkste dat hun muziek mensen blijft raken. Zoals ze ooit zei: *”Muziek is een universele taal, en ik ben dankbaar dat ik mijn verhaal ermee heb kunnen vertellen.”*

Met hun baanbrekende muziek en onvergetelijke energie blijft A Taste of Honey een symbool van creativiteit en doorzettingsvermogen in een steeds veranderende muziekindustrie.

Band:

• Janice Marie Johnson – Vocals, Bass, Guitar
• Hazel Payne – Vocals, Guitar
• Donald Ray Johnson – Drums
• Perry Kibble – Keyboard