Paolo Nutini

Vinyl Discography:

Biography:

Met zijn strakke, smachtende zangstijl is Paolo Nutini geen gladde Italiaanse popster zoals zijn naam doet vermoeden, maar eerder een alternatieve singer/songwriter met soulinvloeden uit Schotland. Nutini brak alom door met zijn debuut in 2006, These Streets, dat nummer drie werd in Groot-Brittannië en de hit “New Shoes” voortbracht. Hij voerde de albumcharts van Groot-Brittannië aan met Sunny Side Up uit 2009, hetzelfde jaar waarin hij een prestigieuze Ivor Novello Award in de wacht sleepte. Met Caustic Love uit 2014 keerde hij opnieuw terug naar de top van de Britse hitlijsten. Na een lange pauze keerde Nutini in 2022 terug met Last Night in the Bittersweet.

Nutini werd in 1987 geboren in Paisley, Schotland. Hij groeide op in een muziekliefhebbend gezin waar hij werd blootgesteld aan folk, opera, jazz en de favoriete R&B van zijn vader. Kort nadat hij folkies van eigen bodem zoals John Martyn had ontdekt, verliet de tiener Nutini de school om zich op zijn eigen muzikale ontwikkeling te richten. Uiteindelijk verhuisde hij op 16-jarige leeftijd van Paisley naar Londen en trok hij de aandacht via lokale optredens. Twee jaar later, slechts enkele weken na zijn 18e verjaardag, sloot hij een deal met de Britse tak van Atlantic Records.

In samenwerking met Coldplay en Badly Drawn Boy producer Ken Nelson, genereerde Nutini een indrukwekkende hoeveelheid buzz voordat zijn eerste single, “Last Request”, werd uitgebracht in de vroege zomer van 2006. Hij trad op tijdens speciale showcases van Atlantic Records in Carnegie Hall en het Montreux Jazz Festival en verzorgde het voorprogramma van de Rolling Stones en Paul Weller. Nutini’s debuutalbum These Streets werd uiteindelijk uitgebracht in juli 2006, samen met zijn tweede single “Jenny Don’t Be Hasty”. Het album deed het erg goed in Groot-Brittannië, waar het de status van dubbel platina bereikte en vier singles de Top 40 binnenkwamen. Een Amerikaanse release volgde in januari 2007.

Voor Nutini’s tweede album nam de songwriter een actievere rol in de productie op zich. Hij werkte samen met Ethan Johns, maar een groot deel van het materiaal nam hij zelf voor zijn rekening. Het resultaat, Sunny Side Up, verscheen in juni 2009, met meer bijdragen van Nutini’s begeleidingsband en een heldere, sprankelende uitstraling. Sunny Side Up werd een nummer 1-hit in Groot-Brittannië – een van de best verkopende albums van dat jaar – en eiste vervolgens Best Album op bij de Ivor Novello Awards.

Johnny Boy zou hiervan houden: Een eerbetoon aan John Martyn
Nutini ging in 2011 de studio in om te beginnen met de sessies voor zijn derde album en een optreden op Johnny Boy Would Love This…A Tribute to John Martyn werd in 2011 gevolgd door optredens op Glastonbury, Latitude en het Montreux Jazz Festival, voordat Nutini zijn (waarschijnlijk) grootste publiek ooit bereikte als onderdeel van het concert tijdens de Olympische Spelen van Londen in 2012 in Hyde Park.

Na zijn drukke tourschema en een breuk met zijn jeugdliefde nam Nutini een tijdje afstand van de muziek om de inspiratie te herontdekken die de drijvende kracht was achter zijn eerste twee platen, en keerde terug naar zijn geboortestad Paisley. Uiteindelijk begonnen de nummers te stromen en nam Nutini zijn derde plaat Caustic Love op, waarop de Amerikaanse zangeres Janelle Monáe te horen was. Caustic Love werd uitgebracht in april 2014 en haalde de hoogste notering in de albumcharts van Groot-Brittannië en bereikte nummer 31 in de Billboard 200.

Na weer een uitgebreid tourschema ging Nutini stilletjes op pauze en maakte slechts een handvol live optredens, waaronder twee uitverkochte shows als onderdeel van Edinburgh’s Hogmanay New Year’s Eve Party in 2016. Na een onderbreking van acht jaar keerde hij in juli 2022 terug met zijn vierde album Last Night in the Bittersweet. Geproduceerd door Nutini, samen met Gavin Fitzjohn en Dani Castelar, brengt het album zijn soulvolle singer/songwriter pop samen met post-punk en Krautrock invloeden.