Camel

Vinyl Discography:

Biography:

Camel bereikte nooit de massale populariteit van andere Britse progressieve rockbands zoals het Alan Parsons Project, maar ze cultiveerden wel een toegewijde cult following. In de loop van hun carrière kende Camel veel wisselingen, maar door de jaren heen bleef Andrew Latimer de leider van de band.

Camel werd in 1971 opgericht in Surrey en bestond oorspronkelijk uit Latimer (gitaar, fluit, zang), Andy Ward (drums), Doug Ferguson (bas) en toetsenist Peter Bardens, voorheen van Them. Eind 1973 tekende de groep bij MCA en brachten ze hun gelijknamige debuut uit. In 1974 veranderde de band van platenmaatschappij en tekende bij Decca’s Gama dochteronderneming en bracht Mirage uit. In 1975 bracht Camel hun doorbraakalbum The Snow Goose uit, dat de Britse Top 30 bereikte. Het Engelse publiek van de band daalde met Moonmadness uit 1976, maar het album was succesvoller in Amerika, waar het nummer 118 bereikte — de hoogste positie die de band ooit bereikte in de Amerikaanse hitlijsten. Na de release van Moonmadness verliet Ferguson de band en werd vervangen door Richard Sinclair (ex-Caravan); tegelijkertijd voegde de groep saxofonist Mel Collins toe. Latimer en Bardens kregen een conflict tijdens de opnames van Rain Dances uit 1977 en deze spanningen zouden tot een hoogtepunt komen tijdens het maken van Breathless uit 1978. Na de voltooiing van Breathless verliet Bardens de band. Voor de opnames van hun volgende album verving Camel Bardens door twee toetsenisten — Kit Watkins (Happy the Man) en Jim Schelhaas (Caravan) — en verving Sinclair door Colin Bass.

Tegen de tijd dat Camel hun 1979 album I Can See Your House From Here uitbracht, was de rock & roll veranderd door de opkomst van punkrock, wat resulteerde in minder aandacht in de pers voor progressieve rock en een lagere verkoop van platen. Camel leed onder deze verschuiving in de populaire smaak — I Can See Your House from Here kreeg minder aandacht dan alle andere releases van de band sinds hun debuut. Latimer keerde terug naar het schrijven van conceptalbums met Nude uit 1981. In 1982 moest drummer Andy Ward de band verlaten na een ernstige handblessure. Camel’s album The Single Factor uit 1982 was toegankelijker dan eerdere Camel-albums, maar kwam niet in de hitlijsten terecht. Stationary Traveller (1984) was weer een conceptalbum.

Na de release van het live-album Pressure Points uit 1984 ging Camel een lange winterslaap in die duurde tot het begin van de jaren ’90. Decca liet Camel in 1985 vallen. In 1985 schrapte Decca Camel van het rooster. Latimer was niet in staat om een nieuw label te vinden omdat hij verwikkeld was in een moeilijke juridische strijd met Camel’s voormalige manager Geoff Jukes; Camel won uiteindelijk de rechtszaak aan het eind van de jaren ’80. Gedurende deze periode produceerde Camel geen nieuwe muziek. In 1988 verkocht Latimer zijn huis in Engeland en verhuisde naar Californië, waar hij het onafhankelijke label Camel Productions oprichtte. Tegen de tijd dat Camel de opvolger van Stationary Traveller opnam in het begin van de jaren ’90, bestond de band in de meeste gevallen alleen nog maar uit Andrew Latimer en een handvol sessiemuzikanten. Dust and Dreams (1991) was de eerste release van Camel Productions. In 1993 bracht PolyGram een Camel retrospectief uit met een dubbele schijf, Echoes. Begin 1996 bracht Camel Harbour of Tears uit.

Bewaren