Alfa Mist

Vinyl Discography (complete):

Biography:

Eerst leerde Alfa zichzelf als schoolkind beats maken in East Ham, Londen, en ontdekte daarna jazz door de sampling van hiphop van producers zoals Hi-tek, Madlib en J Dilla. Hij ontwikkelde zich verder en leerde zichzelf piano spelen op het gehoor als een middel om de harmonische ingewikkeldheden van deze platen te ontleden, waarbij hij geleidelijk zijn eigen productiestijl van hoofdknikkende ritmes vormde, gecombineerd met de directheid van jazzimprovisatie, allemaal verbonden met een doordringend gevoel voor melodie.

“Er is geen toegang tot jazz waar ik vandaan kom”, zegt Alfa. “Ik zou er nooit op zijn gekomen zonder die hiphopplaten te vinden en ze te willen begrijpen.” Wat volgde was een periode in de 2010’s waarin hij enkele van zijn eerste volwaardige deuntjes op Soundcloud plaatste en in contact kwam met een gemeenschap van gelijkgestemde muzikanten, waaronder langdurige medewerkers Jordan Rakei, Tom Misch en Barney Artist.

Samen met muzikanten Kaya Thomas-Dyke, Emmavie en Dornik Leigh, die Alfa ontmoette op de universiteit, bouwde hij al snel zijn eigen netwerk op rond de ontluikende Londense jazzscene van midden 2010. “Londen is zo belangrijk voor me”, zegt Alfa. Iedereen hier is druk bezig en het is zo gewoon dat ik niet eens meer het gevoel heb dat ik druk bezig ben. Ik probeer te komen waar ik heen ga, maar het is niet hectisch. ”

Dit gevoel van kinetisch tempo vermengd met een zelfverzekerde stilte is diep voelbaar in Alfa’s muziek. Nocturne uit 2015 was zijn eerste solo-full-length project, een collaboratief avontuur showcasing zijn vermogen tot het veranderen van productiestijlen om tegemoet te komen aan tstijlen van artiesten zoals Misch, Rakei, Emmavie en Thomas-Dyke. “Dat album ging over echte samenwerking, waarbij we in gelijke mate werkten aan een gedeeld doel”, zegt Alfa.”
In eigen beheer uitgebracht op zijn Sekito-label – zoals al zijn platen tot nu toe zijn geweest – vestigde Alfa al snel een productieve werkethiek met het debuut van een nieuw project, 2nd Exit, in 2016 met muzikant Lester Duval. Op hun titelloze album en de Tangent EP uit 2019 staat Alfa een prominentere rol als MC, waarbij zowel zijn lyrische talent als zijn productievaardigheid wordt getoond. “Rappen is meer een hulpmiddel dan een achtervolging”, zegt hij. “Het is als een instrumentale keuze voor het nummer. Ik rap niet over alles omdat niet alles het nodig heeft. ” Maar als hij dat doet, zoals op “If You Wouldn’t Mind”, meandert zijn bariton speels door vignetten van glimpen karakters en mijmeringen over relaties.

In 2017 werd Alfa’s doorbraak album Antiphon uitgebracht. Door zijn composities naar een band te brengen, in plaats van grotendeels zelf te produceren zoals op Nocturne, creëerde hij een thematisch precedent met de acht-track-plaat, waarbij hij gesprekken met zijn twee oudere broers over de waarde van familie afwisselde tussen zijn weelderige akoestische arrangementen. De albumstream op YouTube heeft sindsdien meer dan 7 miljoen keer gespeeld en er zijn er nog miljoenen op Spotify, wat laat zien hoe Alfa’s mix van geïmproviseerde sfeermuziek veel verder kan gaan dan een verondersteld jazzpubliek.

Door de focus op het gezin voort te zetten, bevatte het structuralisme van 2019 steekproefsgewijze gesprekken met Alfa’s oudere zus over hoe we onze identiteit onder elkaar formuleren. Alfa voerde de essentie van de immigrantenervaring om tussen twee werelden te zweven door middel van composities als ‘Jjajja’s Screen’ – verwijzend naar het onvermogen dat hij had om te communiceren met zijn niet-Engels sprekende grootmoeder toen ze bij het gezin woonde – en hij weerspiegelde kunstig het sombere optimisme van de stad. leven op de Jordan Rakei-functie ‘Door’.

Ook samenwerkingsprojecten zijn blijven bloeien. In 2020 werd Alfa’s peinzende soulproject uit 2014 opnieuw uitgebracht met zangeres Emmavie, Epoch, terwijl hetzelfde jaar ook een nieuw duo met drummer Richard Spaven inluidde als 44th Move – hun titelloze EP die zich verdiept in de vruchtbare ruimte tussen de dansvloer en hoofdtelefoon beleving. Op een prachtig onbewaakt moment bracht Alpha in 2020 ook zijn debuut solo piano EP uit, On My Ones. “Ik wilde het terugstrippen en de piano het licht geven”, zegt hij. “Deze EP deelt mijn liefde voor mijn eerste instrument.” Uiteindelijk dient dit onverzadigbare creatieve proces alleen om Alfa in al zijn complexiteit te weerspiegelen. Ik wil dat deze verschillende aspecten in de wereld bestaan, omdat ik ze allemaal ben”, zegt hij. “Als mensen naar ze luisteren, krijgen ze precies te zien wie ik ben.”

In zijn nieuwste poging, Bring Backs uit 2021, gaat Alpha nieuwe uitdagingen aan. De plaat markeert zijn eerste release voor het label Anti- en is ook de meest gedetailleerde verkenning van zijn opvoeding in muzikale vorm. De negen nummers van het album met op groove gebaseerde ingewikkeldheden, lyrisch solipsisme en meanderende fragmentaties worden met elkaar verbonden door een opmerkelijk gedicht geschreven door Hilary Thomas dat de sensuele realiteit van het opbouwen van een gemeenschap in een nieuw land uitdrukt.
De titel van het album verwijst ook naar een aspect van een kaartspel dat Alfa als kind zou spelen, waarbij de winnaar pas zou worden beslist nadat hij een extra ronde had doorlopen zonder opnieuw in het spel te worden meegenomen. Het is een gevoel dat Alfa vindt en weerspiegelt zijn eigen succeservaringen. “Ik leef in deze voortdurende ‘breng-terug’-staat waarin ik nooit echt zeker kan zijn dat ik het zo goed doe als ik,” zegt hij. “Als je opgroeit waar ik ben, leef je in een gevoel van instabiliteit – je kunt het een tijdje goed doen, maar dat kan veranderen, je weet dat dat altijd een mogelijkheid is.”
Het is misschien een gemoedstoestand die zou kunnen veranderen, maar totdat het gebeurt, dient het alleen om Alfa’s constant zoekende muzikale geest te motiveren, een geest die ongetwijfeld zal blijven verrassen en verbazen.